Od dawna mówiło się, iż pierwszym lechistą, który znajdzie sobie nowy klub, będzie Dariusz Preis. Wychowanek Legii Chełmża właśnie uzgadnia warunki kontraktu ze Stomilem Olsztyn, którego barw już raz bronił - od wiosny '97 do końca sezonu 1998/99. Najbardziej wartościowego piłkarza Lechii Polonii w edycji 2000/01 (6 goli i 5 asyst w 34 grach) złapaliśmy, gdy odpoczywał z rodziną w rodzinnym mieście.
- Dopinamy właśnie ostatnie szczegóły z prezesem Piotrem Wieczorkiem. Jerzy Borowczak zapewniał, że nie będzie czynić przeszkód - usłyszeliśmy od 26-letniego pomocnika.
- Kosztował go pan 180 tysięcy. Ile można na panu zarobić?- O kwotach nie rozmawialiśmy. Jestem przekonany, że kwota nie będzie zaporowa.
- Nie tylko Stomil miał pana na celowniku...- Otrzymałem jeszcze oferty od Odry Opole, Zagłębia Sosnowiec i pośrednio Jagiellonii Białystok. Od dyrektora klubu i kilku znajomych usłyszałem też, że dopytywali się o mnie ludzie z KSZO. Do mnie jednak nikt z Ostrowca nie dzwonił.
- Czy wybór Stomilu wynikał ze względów, których każdy się domyśla?- Każdy piłkarz marzy o ekstraklasie...
- Co stałoby się, gdyby Stomil spadł?- Nie rozmawialibyśmy o nim. Kto wie, czy w Olsztynie w ogóle byłaby druga liga. W takim przypadku pewnie wylądowałbym w KSZO.
- Był pan na barażu z Polkowicami?- Nie. Słyszałem od kolegów, że gra nie wyglądała dobrze.
- Długo szykował się pan do powrotu do Olsztyna?- Sprawa miała początek na pięć czy sześć kolejek przed końcem sezonu. Dzwonił i prezes, i trener Kieżuń.
- Wiemy, że Wieczorek szybko zaczął żałować, iż odsprzedał pańską kartę do Gdańska.- Do transferu doszło tydzień przed tym, jak wybrano go na stanowisko prezesa Stomilu. Żałował więc, że po występach w Jezioraku oddał mnie znowu do drugiej ligi. Wiedział jednak o tym, iż zależy mi na grze w Gdańsku. Ze słów panów Borowczaka i Szukiełowicza wynikało, że istnieje wielka szansa na szybki sukces. Jak się skończyło, dobrze wiemy.
- Ma pan żal?- Nie mogę tak powiedzieć. To normalna kolej rzeczy - brak pieniędzy wywołuje upadek klub. Lechia Polonia nie była dla mnie pierwszym klubem, więc wiedziałem jak to jest.
- Albo jest pan nad wyraz wyrozumiały, albo był pan lepiej traktowany.- Dostawałem pieniądze jak wszyscy. I nie dostawałem też. Wychodzę z założenia, iż w sytuacji kryzysowej trzeba zacisnąć zęby i przetrzymać ją. Jeśli będziesz dobrze grał, fortuna uśmiechnie się do ciebie.
- Nie żałuje pan tak nieudanego sezonu?- To kolejne doświadczenie. Dużo grałem, zazwyczaj w centrum wydarzeń, więc musiałem na tym zyskać.
- Kogo lub co będzie pan wspominać na myśl o Gdańsku?- Spędziłem tam prawie rok. Na pewno nic złego. Chyba miłą znajomość z Grzesiem Miłkowskim i Krzysiem Pilarzem, bo z nimi akurat spotykałem się najczęściej.
star.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
