Takiego wyniku mało kto się spodziewał. Piłkarze Lechii po rozgrywkach jesiennych plasują się w ekstraklasie na szóstym miejscu. To najlepszy lokata od 1959 roku! Pół wieku temu na półmetku rozgrywek gdańszczanie byli piątą siłą w kraju. Mimo aż 26 punktów na koncie cel przed biało-zielonymi pozostaje taki sam jak nakreślony przed sezonem. Podopieczni Tomasza Kafarskiego mają zdobyć pozycję w czołowej ósemce. Od tego uzależniona jest m.in. premia finansowa.
W 1959 roku w ekstraklasie grało 12 zespołów. Gdańszczanie wygrali i zremisowali po cztery mecze, a trzykrotnie przegrywali. Dwanaście punktów (zwycięstwo punktowano wówczas dwoma) dało Lechii piąte miejsce na półmetku. Co więcej biało-zieloni ze stratą zaledwie pięciu goli mieli wówczas najlepszą defensywę w lidze.
Drużyna prowadzona wówczas przez
Henryka Serafina grywała najczęściej taką jedenastką:
Gronowski - Kusz, Korynt, Lenc, Szyndlar, Musiał, Kaleta, Wieczorkowski, Adamczyk, Rogocz, Frąckiewicz (Nowicki).
Tym razem za Lechią jest już 17 meczów, z których
7 zostało wygranych, a po 5 zremisowanych i przegranych. Znów kluczem do sukcesu była defensywa. Gdańszczanie stracili tylko 15 bramek, co jest trzecim wynikiem w lidze (na równi z Bełchatowem, lepsze są Legia 7 i Wisła 13).
W bloku defensywnym trener Kafarski dokonał istotnej zmiany po siódmej kolejce. Wówczas do bramki wszedł
Paweł Kapsa, który w 10 spotkaniach puścił zaledwie 6 goli w tym 3 z karnych. Na pozostałych pozycjach w obronie roszady wymuszały kontuzje. Wśród stoperów najpewniejszą pozycję miał
Hubert Wołąkiewicz, choć z konieczności kończył rundę jako prawy obrońca.
Drugie miejsce na środku defensywy obsadzali
Peter Ćvirik bądź
Sergejs Kożans, bo najczęściej jesienią tak się składało, że grał jeden, a drugi się leczył. Na skraju defensywy pewne miejsce do czasu kontuzji mieli
Krzysztof Bąk i
Arkadiusz Mysona. Te drugiego z powodzeniem zastąpił nominalny pomocnik
Marcin Kaczmarek, dla pierwszego właściwie nie było wartościowej alternatywy, choć w tej roli próbowało sił aż trzech graczy.
Gra czterema obrońcami była jednym pewnikiem w taktyce Kafarskiego.
Lechia zmieniała bowiem ustawienie. Zaczęła 1-4-5-1, potem przeszła na 1-4-4-2, a kończyła jesień wariantem 1-4-3-3. Co ciekawe to pomocnicy strzelili najwięcej goli, gdyż aż 11 z 18. Jednak i ta teza jest opatrzona pewnym błędem, gdyż
Piotr Wiśniewski, nominalny skrzydłowy, w ostatnich rozdaniach grywał w linii ataku.
Jedynym piłkarzem, któremu udało się wystąpić we wszystkich meczach, i to zawsze w wyjściowym składzie był
Łukasz Surma. Jego partnerami byli najczęściej
Paweł Nowak i
Karol Piątek, jeśli nie leczył kontuzji. Pod nieobecność kapitana doskonale szanse wykorzystał
Marcin Pietrowski. 21-letni pomocnik miał kontrakt w Gdańsku tylko do końca roku, ale już został on przedłużony o kolejne 12 miesięcy. Nic dziwnego wszak wygrał rywalizację z
Marko Bajiciem, który ciągle przy Traugutta nie pokazuje potencjału, na który liczono.
W nowym rozdaniu zabrakło miejsca w "11" dla
Macieja Rogalskiego, który choć rozegrał osiem spotkań w wyjściowym składzie, to był próbowany nawet jako prawy obrońca.
Nie było też dla Piotra Wiśniewskiego, choć to on stał się nieoczekiwanie najskuteczniejszym piłkarzem Lechii jesienią.
Popularny "Wiśnia" u schyłku rundy przeszedł do ataku, odsyłając na ławkę najpierw
Ivansa Lukjanovsa, a następnie
Pawła Buzałę. Ten ostatni w ekstraklasie jesienią gola nie strzelił, poprzestał na trafieniach w Pucharze Polski, ale w końcówce wyspecjalizował się w roli asystenta.
Rywalizację wśród napastników, gdzie z dobrej strony w drugiej części rundy pokazał się również
Jakub Zabłocki, zaostrzył jeszcze powrót po 11 latach do Gdańska
Tomasza Dawidowskiego.
W tej walce nie odnaleźli się
Maciej Kowalczyk i
Andrzej Rybski, choć zwłaszcza ten pierwszy miał szanse na boisku pokazać swoją przydatność do drużyny. Jednak w drugiej linii wyraźnie nie potrafił się odnaleźć. Oni podobnie jak największy pechowiec roku,
Piotr Kasperkiewicz (dwukrotne złamanie kości śródstopia) wiosną Lechii się nie przydadzą. Ponownie jak nestor
Jacek Manuszewski, z którym już rozwiązano kontrakt.
Tabela po 17 kolejkach
Piłka nożna - Ekstraklasa
|
Drużyny |
M |
Z |
R |
P |
Bilans |
Pkt. |
|
1
|
Wisła Kraków
|
17
|
13
|
1
|
3
|
31:13
|
40
|
|
2
|
Legia Warszawa
|
17
|
10
|
5
|
2
|
22:7
|
35
|
|
3
|
Lech Poznań
|
17
|
9
|
5
|
3
|
27:16
|
32
|
|
4
|
Ruch Chorzów
|
17
|
10
|
2
|
5
|
23:16
|
32
|
|
5
|
GKS Bełchatów
|
17
|
8
|
4
|
5
|
20:15
|
28
|
|
6
|
Lechia Gdańsk
|
17
|
7
|
5
|
5
|
18:15
|
26
|
|
7
|
Polonia Bytom
|
17
|
6
|
6
|
5
|
20:16
|
24
|
|
8
|
Śląsk Wrocław
|
17
|
6
|
5
|
6
|
19:17
|
23
|
|
9
|
Cracovia
|
17
|
5
|
5
|
7
|
13:20
|
20
|
|
10
|
Jagiellonia Białystok
|
17
|
6
|
8
|
3
|
20:16
|
16
|
|
11
|
Piast Gliwice
|
17
|
4
|
4
|
9
|
21:29
|
16
|
|
12
|
Arka Gdynia
|
17
|
3
|
6
|
8
|
14:18
|
15
|
|
13
|
Korona Kielce
|
17
|
3
|
6
|
8
|
21:30
|
15
|
|
14
|
Polonia Warszawa
|
17
|
4
|
3
|
10
|
13:25
|
15
|
|
15
|
Zagłębie Lubin
|
17
|
3
|
5
|
9
|
12:26
|
14
|
|
16
|
Odra Wodzisław
|
17
|
3
|
2
|
12
|
13:28
|
11
|
Tabela wprowadzona: 2009-12-13
Łącznie w ekstraklasie szanse gry dostało 22 piłkarzy. Podzielili oni między siebie
625 tysięcy złotych premii meczowych. W tym sezonie bowiem za meczowe zwycięstwo gdańszczanie dostają 150 tysięcy, a za remis 40 tysięcy złotych. Są to kwoty brutto.
Ponadto od razu do kieszeni piłkarzy trafia tylko połowa tych sum. Druga przechodzi do tzw. "zamrażarki". Zostanie wypłacona, jeśli Lechia w końcowej tabeli uplasuje się co najmniej na ósmym miejscu.
Ale za lokaty od czwartej w górę będą dodatkowe premie, w dodatku wzrastające o pół miliona. Czwarta pozycja to 500 tysięcy złotych nagrody, a mistrzowska - 2 miliony.
Już widać, że po zrealizowaniu celu biało-zieloni zarobią więcej niż przed wakacjami. Wówczas w "zamrażarce" uzbierało się 640 tysięcy złotych, ale i zadanie było inne. Pieniądze zostały wypłacone do wywalczeniu utrzymania w ekstraklasie.
Ale ku przestrodze przed hurraoptymizmem odwołajmy się jeszcze raz do historii. Wspomniana drużyna z 1959 roku rundę rewanżową rozpoczęła od pięciu... przegranych z rzędu, a na pierwsze zwycięstwo przyszło jej czekać do meczu numer siedem.
PIŁKARZE LECHII W EKSTRAKLASIE - JESIEŃ 2009
liczba meczów, w pierwszej "11", minuty gry, bramki, asysty, kartki żółte/czerwone
BRAMKARZE
Mateusz Bąk 7 7 630 0 0 0/0
Paweł Kapsa 10 10 900 0 0 1/0
OBROŃCY
Krzysztof Bąk 12 12 1013 1 1 2/0
Peter Ćvirik 10 10 890 0 0 3/0
Sergejs Kożans 7 7 630 0 0 1/0
Jacek Manuszewski 6 5 415 0 0 1/0
Arkadiusz Mysona 10 10 867 1 0 1/0
Hubert Wołąkiewicz 16 16 1426 1 0 1/0
POMOCNICY
Marko Bajić 13 7 790 0 0 3/0
Marcin Kaczmarek 16 16 1397 2 0 4/0
Paweł Nowak 16 15 1258 2 1 2/0
Karol Piątek 6 6 418 2 0 1/0
Marcin Pietrowski 10 4 428 0 0 1/0
Maciej Rogalski 13 8 755 2 0 1/0
Łukasz Surma 17 17 1511 0 2 2/0
Piotr Wiśniewski 16 6 658 3 0 3/0
NAPASTNICY
Paweł Buzała 13 6 604 0 2 0/0
Tomasz Dawidowski 3 0 64 1 0 0/0
Maciej Kowalczyk 8 2 237 0 0 0/0
Ivans Lukjanovs 16 15 1325 1 1 1/0
Andrzej Rybski 2 1 74 0 0 0/0
Jakub Zabłocki 11 7 540 1 1 1/0
* jeden gol samobójczy Łabędzki (Zagłębie).
jag.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
