Piotr Szczotka na ligowych parkietach spędził 21 lat. - Nigdy nie spodziewałem się, że spotka mnie to, co spotkało. Z Jarosławia, z małego podwórka udało mi się wejść do wielkiej koszykówki - przyznaje były już zawodnik, który 10 sezonów spędził w Asseco Gdynia. Miał opinię walczaka, był ceniony za grę w defensywie. - Może dałem kuksańca, ale nie wybijałem zębów, nie przestawiałem nosów - dodaje, a poniżej dzieli się refleksjami o zakończonej karierze sportowej i pomyśle na dalsze życie, m.in. w roli trenera przygotowania motorycznego.
Decyzja o zakończeniu kariery
Chciałem zakończyć karierę w momencie, kiedy nie będę odstawał od innych. W moim wieku gra na najwyższym poziomie kosztuje więcej zdrowia. A tak zakończyłem ją na swoich zasadach i na niezłym sportowym poziomie. Poza tym chciałem być do końca w porządku wobec klubu, a nie znajdować się w składzie ze względu na nazwisko i mówić, że uda się wskoczyć na wysoki poziom.
W minionym sezonie czułem się dobrze fizycznie, więc indywidualnie oceniam rozgrywki 2017/2018 jako udane. Do tego zespołowo zrobiliśmy progres i także pod tym względem widzę plus. W porównaniu do wcześniejszego sezonu wygraliśmy aż siedem meczów więcej. Choć zabrakło awansu do play-off, to uważam, że wypadliśmy pozytywnie.
KOSZYKARZ ASSECO GDYNIA MARCEL PONITKA W DRAFCIE NBA. JAK SIĘ TAM ZNALAZŁ?Sezon mogę ocenić jeszcze z perspektywy trenera od przygotowania motorycznego. Tutaj wystarczy wspomnieć, że nie mieliśmy ani jednej kontuzji. Zatrucie przytrafiło się
Filipowi Putowi, ale naderwań, naciągnięć czy innych, poważanych urazów nie było. Bardzo mnie to cieszy. A przecież terminarz był zwariowany. Raz graliśmy pięć meczów w dwa tygodnie, innym razem długo pauzowaliśmy.
Studia miały wygrywać z koszykówką
Nigdy nie spodziewałem się, że w koszykówce spotka mnie to, co spotkało. Kiedy byłem młody, chciałem zagrać przeciwko
Maciejowi Zielińskiemu oraz Adamowi Wójcikowi i z Jarosławia, z małego podwórka udało mi się wejść do wielkiej koszykówki.
DLACZEGO TOMAS PACESAS UWAŻA, ŻE TRÓJMIEJSKIE KLUBY NIE POWINNY PRZEKREŚLAĆ WŁAŚNIE ZAKOŃCZONEGO SEZONU, MIMO ŻE ZNALAZŁY SIĘ POZA PLAY-OFF?Już w 5. klasie Szkoły Podstawowej wziąłem udział w turnieju międzynarodowym. Wybrano mnie z makroregionu na imprezę do Włoch. W 8. klasie podstawówki zostałem powołany do reprezentacji U-15/16. Prowadził ją trener Daś i do dzisiaj pamiętam sytuację, która mocno mnie zabolała. Zaraz po przyjeździe do Stargardu usłyszałem rozmowę szkoleniowców, że w sumie, to nie będzie żadnej selekcji, ponieważ wąski skład jest już wybrany. Pochodząc z małego miasta i małego klubu pomyślałem: co ja tu będę robił przez te 3-4 dni? Wydawało mi się, że nie mając koneksji nie jestem w stanie nic osiągnąć. I tak było aż do studiów. Mało tego, chciałem już w stu procentach postawić na naukę i przestać grać w koszykówkę. Nagle dostałem telefon od agenta
Andrzeja Gostomskiego, że mam pojechać na camp do Włocławka.
Przełomowy Włocławek
W 2002 roku najpierw dojechałem do Warszawy, gdzie czekał samochód Anwilu. Wsiadłem do niego, a po chwili dołączył trener
Andrej Urlep. Byłem w lekkim szoku, ponieważ od razu przyszło mi poznać jednego z najlepszych trenerów w historii polskiej koszykówki. We Włocławku zobaczyłem jak wygląda świat prawdziwego sportu. Wcześniej trenowałem trzy razy w tygodniu i tyle samo razy chodziłem sam na siłownię. Technikę indywidualną w dużym stopniu także robiłem sam. Nie mam jednak pretensji do trenerów i klubu, bo na te warunki, na które trafiłem w rodzinnym mieście, to i tak było super. Kiedy jednak zacząłem trenować z Anwilem, to okazało się, że mam ogromne zaległości. Udało się jednak przebić do drużyny i to pokazuje, że jeśli jesteś młody i czegoś bardzo chcesz, to przy maksymalnym zaangażowaniu możesz wiele osiągnąć. A przecież wtedy nie było przepisu o dwóch polakach na parkiecie.
Zawodnik
Średnie oceny w kolejnych meczach sezonu
We Włocławku poznałem świetnych ludzi, jak wspomniany wcześniej trener Urlep,
Tomas Pacesas, Andrzej Pluta. Do tego zdobyliśmy mistrzostwo Polski, choć mój udział w nim był marginalny. W Anwilu grałem do 2004 roku. Później były drużyny z: Inowrocławia, Bydgoszczy, Ostrowa, Tarnowa, Jarosławia i Słupska. Aż w końcu trafiłem do Trójmiasta.
Tomas Pacesas wiedział kogo zatrudnia - drugi najważniejszy moment w karierze
Trener
Tomas Pacesas po prostu wziął do drużyny zadaniowca. Są osoby, które muszą ciągnąć treningi. A w 2009 roku, mówiąc nieskromnie, byłem jednym z lepszych w lidze w kryciu koszykarzy z pozycji 1-4. Mogło mnie nie być na boisku przez większość spotkania, ale jak dochodziło do ważnych końcówek, to wchodziłem na boisko, aby pomóc w defensywie. Nie było dla mnie problemem, że za mało się rozgrzałem. Wykonywałem to, na czym zależało trenerowi. Tak już byłem wychowany, że to, co mówi szkoleniowiec jest święte. Z obroną dalej było dobrze także w tym sezonie. W derbach Trójmiasta, w jednym z meczów kryłem
Filip Dylewicza i nie rzucił mi punktu.
PORAŻKA Z ASSECO Z ROSĄ ZAKOŃCZYŁA MARZENIA GDYŃSKIEGO KLUBU O PLAY-OFF. PIOTR SZCZOTKA ZAGRAŁ OSTATNI MECZ W KARIERZENie spodziewałem się, że zostanę tak długo w jednym miejscu. A w ekipie jak Asseco nie jest to proste. Każdy patrzy na ręce, człowiek poddawany jest częstej weryfikacji i jest rozliczany. Także sponsor lubi zapytać dlaczego ma utrzymywać właśnie tego, a nie innego zawodnika.
Przychodząc do Asseco nie byłem już osobą anonimową, Pacesas trenował ze mną wcześniej i wiedział, jaki mam charakter i jak to wpłynie na drużynę. Zawsze można wziąć gwiazdę za milion euro, ale może ona kręcić nosem i popsuć atmosferę w szatni. Dlatego trzeba budować zespół z głową.
KARIERA KLUBOWA PIOTRA SZCZOTKI
1997-2002 Znicz Jarosław
2002-2004 Anwil Włocławek
2004-2005 Noteć Inowrocław i Astoria Bydgoszcz
2005-2006 Stal Ostrów i Unia Tarnów
2006-2007 Znicz Jarosław
2007-2008 Czarni Słupsk
2008-2018 Asseco Gdynia
DOROBEK MEDALOWY
Złote medale mistrzostw Polski w latach: 2003, 2009, 2010, 2011, 2012
WYSTĘPY W REPREZENTACJI POLSKI
15 meczów, w tym komplet pięciu podczas mistrzostw Europy 2011 na Litwie. Polacy zakończyli w nich udział na pierwszej fazie grupowej.
Kto utkwił najbardziej w pamięci?
Trenerem, który dał mi najwięcej był właśnie Pacesas. Może dlatego, że najdłużej grałem w Asseco. Z drugiej strony zawodnik zawsze wyciągnie coś od każdego trenera. Jeden miał lepszy warsztat, inny utrzymywał w drużynie lepszą atmosferę. Dużo też zrobił dla mnie trener Urlep, który, jak twierdzą starsi koledzy z parkietów, wprowadził nową jakość do Polski. Dał powiew świeżości i zachodniej koszykówki, a to wpłynęło na ligę. Poza tym również
Igor Griszczuk, za czasów pracy w drużynie ze Słupska przyczynił się do mojego rozwoju. Żałuję, że nie pracowałem z nim już rok wcześniej, ale wtedy popełniłem błąd wybierając ofertę Znicza, a nie Czarnych.
A zawodnikiem, którego najlepiej zapamiętałem był
Qyntel Woods. Nawet nie ma co porównywać go z innymi. W 2010 roku był najlepszą "trójką" w Europie. Zresztą nie przez przypadek wybrano go do pierwszej piątki Euroligi. Na treningach, jak i w meczach był nie do zatrzymania. A z rywali najbardziej zapamiętałem
Henry'ego Domercanta. Pomimo iż miał 191 cm, to potrafił wyjść wysoko w górę i rzucić w momencie, kiedy nikt się tego nie spodziewał. Natomiast z Polaków zawsze trudno broniło się przeciwko Dylewiczowi czy
Robertowi Witce.
Łatka grającego ostro koszykarza
Może nie zawsze grałem czysto, ale nigdy nie przyczyniłem się do czyjejś kontuzji. Oczywiście są zawodnicy, którzy chcą takie rzeczy robić, ale ja do nich nie należę. Może dałem kuksańca, ale nie wybijałem zębów, nie przestawiałem nosów. Trzeba pamiętać o zdrowiu innych, o tym, że mają rodziny na które zarabiają właśnie grą w koszykówkę.
Co dalej?
Zostaję przy koszykówce. Nadal będę trenerem od przygotowania motorycznego. Interesuje mnie ta kwestia, podobnie jak odżywanie. Dobrze czuję się z rodziną w Trójmieście, do tego władze klubu umożliwiają mi pracę w nim. Planujemy także pożegnanie z kibicami, w formie meczu. Jak dokładnie się to odbędzie? Przekonamy się we wrześniu. Spotkanie planujemy bowiem na początku nowego sezonu.
Playoff
Ćwierćfinały
| Anwil Włocławek |
3 |
| PGE Turów Zgorzelec |
0 |
| Stelmet Enea Zielona Góra |
3 |
| Rosa Radom |
1 |
| BM Slam Stal Ostrów Wielkopolski |
3 |
| King Szczecin |
0 |
| Polski Cukier Toruń |
3 |
| MKS Dąbrowa Górnicza |
0 |
Półfinały
| Anwil Włocławek |
1 |
| Stelmet Enea Zielona Góra |
1 |
| BM Slam Stal Ostrów Wielkopolski |
2 |
| Polski Cukier Toruń |
0 |
Finał
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
