- Z Norwegiem Terje Hauge, z którym poprowadzę 6 czerwca mecz Kamerun - Arabia Saudyjska, zaznajomiłem się rok temu, podczas młodzieżowych mistrzostw świata w Argentynie. Od tamtej pory utrzymywaliśmy kontakt telefoniczny i mailowy - mówi z Chiby jedyny polski "sprawiedliwy" na mundialu, sędzia-asystent z Gdańska, Maciej Wierzbowski.
- Czy wasza znajomość mogła mieć wpływ na wspólną nominację?
- Przedstawiciele Komitetu Sędziowskiego, którzy przekazują obsady do Komitetu Wykonawczego FIFA, mogą brać pod uwagę takie szczegóły, ale i tak nigdy się o tym nie dowiemy.
- W Chibie z pewnością pozna pan lepiej wielu innych kolegów po fachu.
- Każdy z nas zdaje sobie sprawę, po co tu przyjechał i jest przygotowany na krytykę. Bo przecież nie na pochwały, które jakoś nigdy nie dotyczą arbitrów. Jest albo normalnie, albo źle. Wspólny pobyt faktycznie wpływa integrująco. To już nasz siódmy dzień.
- A co z Senegalczykiem, który będzie głównym podczas drugiego pańskiego występu, Irlandia - Arabia Saudyjska?- Mamy utrudniony kontakt, ponieważ słabo operuje językiem angielskim. Trzeba rozmawiać poprzed francuskiego tłumacza.
- Czu w ogóle dowiedział się pan czegoś na temat kryteriów obsad?- To dla nas zupełna niewiadoma. Sam fakt, że z góry przedstawiono nominacje na całą fazę grupową, czyli aż 48 spotkań, stanowi dużą niespodziankę. Dotąd nie było to praktykowane. Mam sędziować to i to, a reszta pozostaje milczeniem.
- Trochę szkoda, że nie trafił pan na taki hit, jak Anglia - Argentyna...
- Hm, nawet o tym nie pomyślałem. Naprawdę udział w meczu MŚ jest tak niezwykłym wydarzeniem w karierze arbitra, że nie można wybrzydzać. To również będzie spotkanie grupowe, więc jeszcze nie rozstrzygające.
- Co zadecyduje o pańskiej nominacji na fazę play off?- Postawa w obu grach. Mam nadzieję, że potknięcia - odpukać! - moich kolegów nie zaważą na mojej ocenie. Równocześnie gorąco wierzę, że nie popsuję noty głównych.
- Asystentów zawsze jest dwóch...- W pierwszym meczu to będzie Belg, w drugim - Francuz. Obu poznałem na kursie asystentów w Szwajcarii.
- Radzi pan sobie ze stresem?
- Jeszcze go nie odczuwam. Podejrzewam, że gorączka zacznie się wraz z meczem inauguracyjnym.
- Ma pan antidotum?
- Myślę, że doskonała na wyciszenie będzie modlitwa.
- Na razie dużo zwiedzacie.- Nie zobaczyłem jeszcze tyle, ile bym chciał, ale rzeczywiście gospodarze, po rannych treningach biegowych i z piłką, próbują zorganizować nam czas. Opowiadałem już o wizycie u Księcia Japonii w Tokio, w środę byliśmy w DisneySeaWorld, dziś w restauracji położonej w chińskiej dzielnicy. Samemu trudno gdzieś wyskoczyć, ponieważ nasz hotel, stanowiący część miasteczka akademickiego, jest oddalony o prawie godzinę jazdy samochodem od stolicy. A pociąg tu nie jeździ.
- Wybiera się pan na jakiś mecz?- Czwartego czerwca pojedziemy całą grupą na spotkanie Japonia - Belgia. Przez to spóźnię się na transmisję meczu Polaków.
- Nie macie treningów stricte sędziowskich?- Najlepszym treningiem jest sam mecz. Każdy z nas czuje już głód.
- A tyle spotkań sparingowych odbywa się w Japonii i Korei...
- Jesteśmy z nich wykluczeni, bo istnieje ryzyko, że z którąś drużyną moglibyśmy spotkać się na finałach. FIFA nie chce niepotrzebnych kłopotów.
- Czytał pan coś na temat Polaków?
- W Japonii absolutnie nic. W Korei rozprawiano o kłótniach naszych piłkarzy z dziennikarzami oraz o kontuzjach w zespole.
- A jakie układy z mediami mają sędziowie?- Właśnie dzisiaj mieliśmy dwugodzinną konferencję prasową. Mój udział w niej był symboliczny. Ekipa z rosyjskiej telewizji poprosiła mnie o wskazanie sędziego z Białorusi. No to im pomogłem. Wszyscy polscy dziennikarze są w Daejeon.
