Grzegorz Krychowiak w Arce spędził niespełna dwa lata, w dodatku tylko w juniorach, ale przy okazji przyjazdu na zgrupowanie reprezentacji Polski, wybrał się na mecz żółto-niebieskich, a nas zapewnia, że życzy gdynianom powodzenia w kolejnej walce o awans do ekstraklasy. Choć defensywny pomocnik na razie nie myśli wracać do kraju, a jeśli latem opuści Francję, to raczej skusi się na Anderlecht Bruksela, ale trójmiejskie antagonizmy są mu nadal doskonale znane. 24-latek wierzy, że utrzyma miejsce w podstawowym składzie reprezentacji Polski, która 6 czerwca o godzinie 17:30 zmierzy się na PGE Arenie w towarzyskim meczu z Litwą.
GRZEGORZ KRYCHOWIAK: WIEM, ILE ZAWDZIĘCZAM ARCEPrzed rozpoczęciem zgrupowania reprezentacji Polski oglądał pan mecz I ligi Arka - Olimpia. Jakie wrażenia?Gra Arki bardzo mile mnie zaskoczyła. Mimo pewnych błędów, czerwonej kartki gdynianie dobrze wyglądali. Potrafili strzelić wyrównującego gola. Szkoda tylko, że tak późno, bo nie było już czasu na zwycięską bramkę. Z drugiej strony, patrząc na inne wyniki, to i wygrana już by nie zmieniła. Pozostaje z nadzieją, że w następnym roku Arka wywalczy awans do ekstraklasy.
ARKA W TYM ROKU NIE AWANSUJE DO EKSTRAKLASYZ pana kolegów z czasów Arki, z tej juniorskiej ekipy, którą z chłopaków praktycznie z całej Polski stworzył trener Jacek Dziubiński, ktoś jeszcze pozostał w klubie?W Arce nie, ale kilku chłopaków nadal gra.
Marcin Budziński występuje w Cracovii, Krzysiek Bułka co prawda tylko w III-ligowym Bałtyku, ale ma szanse iść wyżej, do I ligi z Bytovią awansował Wojtek Wilczyński...
Gdyby Andrzej Szarmach nie wyciągnął pana w 2006 roku do Francji to i pan teraz grałby na podobnym poziomie jak wspomniani piłkarze?Ciężko powiedzieć. Teraz to tylko gdybanie. Ja wyjazdu na pewno nie żałuję. Gdyby można było cofnąć czas i miał znów wybierać, to ponownie wyjechałbym do Francji.
BYŁA DRUŻYNA KRYCHOWIAK ZDOBYŁA BRĄZ MISTRZOSTW POLSKI JUNIORÓW. SPRAWDŹ, KTO WTEDY GRAŁ W ARCEMożna powiedzieć, że obecnie jest pan bardziej owocem francuskiego modelu szkoleniowego niż polskiego?Raczej polsko-francuskiego. Myślę, że proporcje szkoleniowe są tak 50 do 50. Jednak rzeczywiście ten najważniejszy okres dla piłkarza, po ukończeniu 15. roku życia to już szkoła francuska.
Pan we Francji przebijał się przez drużyny juniorskie. To łatwiejszy i lepszy sposób na zaistnienie w zagranicznym futbolu niż transfer z polskiej ligi od razu do pierwszej drużyny któregoś z zagranicznych klubów? Rzeczywiście ja zaczynałem niemal od szkółek. W Bordeaux przebijałem się do drużyny 16-latków. Potem były rezerwy i dopiero pierwsza drużyna. Ja z tej drogi jestem zadowolony. Jednak każdy obiera własny tor rozwoju.
Dlaczego Krychowiakowi udało się zaistnieć we Francji, ale wielu nastolatków z Polski marnowało widoki na kariery, bądź szybko wracali do kraju?Oczywiście odrobina szczęścia się zawsze przyda, ale przede wszystkim nastawić się na ciężką pracę. Na Zachodzie nikt nikomu nic nie daje za darmo.
Jakich rad udzieliłby pan tym młodym chłopakom, którzy chcieliby pójść w pańskie ślady bądź na przykład debiutującemu w kadrze Pawłowi Dawidowiczowi, który w nowym sezonie podejmie walkę o miejsce w składzie Benfiki Lizbona? Przede wszystkim zalecałbym cierpliwość. Zaangażowanie w treningach należy podeprzeć odpowiednią motywacją. Ponadto warto zachować chłodną głowę, aby do tego wszystkiego podejść. Trzeba koncentrować się wyłącznie na futbolu, unikać pozaboiskowych problemów.
PAWEŁ DAWIDOWICZ O REPREZENTACYJNYM DEBIUCIE I WYJEŹDZIE DO PORTUGALIIWielu znanych polskich piłkarzy, w tym byłych reprezentantów albo już wróciło do kraju, albo rozważa taką możliwość. Pan jak długo jeszcze zamierza grać poza Polską? Ciężko powiedzieć. Nie robię takich planów.
Przenosiny z Stade Reims do Anderlechtu Bruksela są możliwe tego lata?Mogę tyle powiedzieć, że też o tym... czytałem.
W Polsce wielkie plany ma Lechia. Do gdańskiego klubu weszli nowi właściciele, mają pojawić się poważne pieniądze, już wiosną starczyło ich na wypożyczenie graczy z Tereka Grozny. Co pan na to? Nie słyszałem o tych planach. Zresztą wydaje mi się, że zabiliby mnie w Arce, jeśli poszedłbym do Lechii!
W piątek na PGE Arenie Polska zagra z Litwą. Mówi się, że trener Adam Nawałka zdecyduje się na grę z dwoma napastnikami, a to oznacza rezygnację z jednego defensywnego pomocnika. Odnajdzie się tam w nowym ustawieniu? Dla mnie nie ma problemu. Nie jestem zawodnikiem, który jak coś trener zmienia to spuszcza głowę lub mówi sobie coś pod nosem. Ja staram się zaadoptować jak najszybciej do nowego sposobu gry. Na pewno na każdej pozycji, na której widzi mnie szkoleniowiec, staram się grać jak najlepiej potrafię.
Drugi napastnik to lekarstwo na rozwiązanie kłopotów reprezentacji w ofensywie?Jeśli będzie drugi napastnik to nasza gra nieco się zmieni, ale to nikogo nie zwalnia z ofensywnych obowiązków. Czy ja, czy stoperzy też mają przecież wprowadzać piłki do akcji ofensywnych. Z drugiej strony napastnik nie może ograniczyć się tylko do ataku. W nowoczesnym futbolu to on właśnie jest pierwszym.... obrońcą. Jeśli ci z przodu nie popracują w defensywie to i pozostałym gra się ciężej.
Nowe ustawienie może być nie tylko z przodu, ale i za pana plecami. Żadnego ze stoperów, który grał w podstawowym składzie przeciwko Niemcom, w Gdańsku nie będzie. To problem?Nie sądzę, aby na tym ucierpiała komunikacja bądź współpraca w defensywie. Osobiście grałem już wcześniej zarówno z Glikiem jak i Wiluszem. Zatem nie widzę najmniejszego problemu, jeśli to z nimi miałbym grać przeciwko Litwie.
W piątek zagracie po raz ostatni przed wrześniową inauguracją eliminacji do mistrzostw Europy. Są powody do optymizmu? Naszym największym problemem ostatnich miesięcy czy lat była defensywa. Nad poprawą tego elementu ciężko pracowaliśmy. Już widać owoce. Nie interesuję mnie, że mówi się, iż graliśmy z reprezentacją Niemiec B czy C. Dla mnie najważniejsze jest, że nie straciliśmy bramki. Dlatego uważam, że gdy do tego dołożymy lepszą grę ofensywną, to reprezentacja zacznie grać tak, jak byśmy oczekiwali.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
