To był z pewnością sezon
Bereniki Tomsi. Gdańska siatkarka w wieku 14 lat zadebiutowała w ekstraklasie oraz zdobyła komplet medali w młodzieżowych kategoriach wiekowych, dla których mistrzowskie zmagania organizuje PZPS!
W barwach Gedanii popularna "Bera" wywalczyła złote medale w krajowych czempionatach młodziczek i juniorek, a wypożyczona na Ogólnopolską Olimpiadę Młodzieży do Trefla pomogła gdyniankom sięgnąć po brązowy krążek. Ponadto trafiła do reprezentacji Polski kadetek, z którą zajęła szóste miejsce w Europie, a w piątek rozpocznie z tą ekipą przygotowania do mistrzostw świata.
- Od takich osiągnięć niejednej twojej rówieśniczce przewróciłoby się w głowie.
- Mnie się nie przewróciło, chociaż nie ukrywam, że bardzo się z tych wszystkich medali cieszę.
- Kiedy na to wszystko znalazłaś czas?
- Wszystko podporządkowałam siatkówce. Nie miałam kiedy spotkać się z przyjaciółmi, a do kina chodziłam tylko wówczas, gdy szliśmy z klasą. Do 14.30 byłam zazwyczaj w szkole. Potem czekałam dwie godziny na trening, który trwał około dwóch godzin. Do domu wracałam około 20.00 i trzeba było odrabiać lekcje. W trudnych chwilach wspierała mnie, często chwaląc mama, która jest moim najwierniejszym kibicem.
- Grałaś w czterech kategoriach wiekowych. Czy trenowałaś też cztery razy więcej niż inne zawodniczki?
- Nie. Nowym elementem w moich przygotowaniach była tylko siłownia. Mam w niej ćwiczyć codziennie. Natomiast trenowałam z pierwszym zespołem, gdzie na ogół zawodniczki były o cztery i więcej lat starsze ode mnie. Na zajęcia drużyn z młodszych kategorii przychodziłam dwa-trzy dni przed mistrzowskimi turniejami. Myślę, że gdybym miała więcej czasu, aby zgrać się z dziewczynami z Gdyni, Trefl mógł wywalczyć medal z bardziej szlachetnego kruszcu niż brąz. Ale i tak grę w nowych barwach miło wspominam, gdyż zostałam w Gdyni bardzo dobrze przyjęta, nawiązałam nowe przyjaźnie.
- A czy złoto jest równe złotu? Czy też do któregoś z tytułów masz szczególny sentyment?
- Wyżej stawiam medal w młodziczkach. W tej kategorii występowałam po raz ostatni i w przypadku niepowodzenia nie byłoby szansy na rehabilitację. Ponadto w rywalizacji z rówieśniczkami wynik drużyn w znacznie większym stopniu zależał od mojej gry niż w starszych kategoriach.
- Wielu trenerów powtarza, że młodzieżowe medale nie są celem samym w sobie, gdyż podstawowym zadaniem jest wyszkolenie zawodniczek, które największe sukcesy odnosić będą w seniorkach. Czy czujesz, że przez miniony rok stałaś się lepszą siatkarką?
- Tak. Poprawiłam siłę, technikę, a przede wszystkim atak. Chciałabym kiedyś prezentować podobną klasę jak Maria Liktoras, której gra na środku bloku podoba mi się najbardziej. A z tą właśnie pozycją wiążę swoją siatkarską przyszłość.
- Na tej pozycji niezbędne są bardzo dobre warunki fizyczne. Rośniesz jeszcze?
- Tak. Mierzę obecnie 188 centymetrów, czyli przez ostatni sezon urosłam dwa centymetry.
- Teraz koleżanki z Gedanii mają wakacje, a ty?
- Od siatkówki mogłam odpocząć przez niespełna dwa tygodnie. W piątek zaczynam w Szczyrku zgrupowanie z reprezentacją Polski kadetek, potem będzie obóz w Sosnowcu lub Pile, a w sierpniu mistrzostwa świata.
- Jesteś pewna miejsca w kadrze na mistrzostwa?
- Do gry na środku bloku pretendują cztery zawodniczki. Na mistrzostwa pojadą trzy. Choć konkuruję z zawodniczkami o dwa lata starszymi, w dodatku uczennicami SMS Sosnowiec, jestem dobrej myśli. Chciałabym nie tylko pojechać do Piły, ale wrócić stamtąd w znacznie lepszym nastroju niż z mistrzostw Europy. Zdobyłyśmy na nich szóste miejsce, a apetyty były większe.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
