W drużynie Startu Gdańsk oprócz doświadczonych zawodniczek występuje kilka młodych, utalentowanych koszykarek, które są nadzieją - zwłaszcza w tych trudnych czasach - gdańskiego klubu. Jedną z nich jest Joanna Drozd.
Od ilu lat trenujesz koszykówkę?Moja przygoda z koszykowką trwa już 4 lata.
Rok temu byłaś w szerokiej kadrze Startu, ale nie miałaś okazji pokazać się na parkiecie.Poprzedni sezon był okresem przygotowawczym. Pierwsze mecze w ekstraklasie rozegrałam dopiero w tym roku.
Z grupy młodych koszykarek spędzasz najwięcej czasu na parkiecie.Rzeczywiście gram dość dużo, choć z liczbą minut spędzonych na boisku jest różnie. Zależy to od wyniku. Gdy mecz jest wyrównany i decydują się jego losy, trener stawia na bardziej doświadczone koleżanki.
Podczas gry rzadko decydujesz się na rzuty, ale gdy już postanowisz to się nie mylisz.Staram się rzucać z przygotowanych pozycji.
W jednym z miesięczników poświęconych koszykówce napisano, że możesz być drugą Małgorzatą Dydek. Jak odbierasz takie opinie?To bardzo przyjemne, chociaż nie wiem, dlaczego autor wpadł na taki pomysł. Na pewno marzeniem każdej koszykarki jest jak najlepsza gra. Nie mam wzoru, chociaż muszę przyznać, że gra Małgorzaty Dydek na ostatnich mistrzostwach świata bardzo mi się podobała.
Przed toba ciężki rok. Gra w lidze, w rozgrywkach juniorskich i nauka. Czy można jest to wszystko pogodzić?Nie jest łatwo. Niemal codziennie mamy treningi, są mecze i wyjazdy. Nie jest lekko, ale jakoś mi się udaje.
Gdzie czujesz się lepiej: w ataku czy obronie?Chyba w obronie, chociaż to zależy od przeciwnika.
Jakie elementy gry musisz poprawić?Muszę grać bardziej odważnie, z większą pewnością siebie.
Czy odczuwasz tremę przed rywalizacją z bardziej znanymi i doświadczonymi zawodniczkami?Specjalnie się nie przejmuję, chociaż drobna trema zawsze się pojawia.
Start znajduje się w trudnej sytuacji. Jaki ma to wpływ na ciebie i pozostałe młode zawodniczki?Dopiero zaczynamy wchodzić w dorosłą koszykówkę i na nas to raczej nie wpływa. Bardziej na starsze koleżanki...
Dziękuję za rozmowę.Rozmawiał:
Tomasz Łunkiewicz
