Gdańscy żużlowcy pożegnali się z ekstraligą po nieudanych barażach z Atlasem Wrocław. Spadek, wbrew niektórym opiniom, nie oznacza końca czarnego sportu w Gdańsku. Co więcej pojawiła się iskierka nadziei, że w przyszłym sezonie znów emocjonować się będziemy występami gdańszczan w najsilniejszej lidze świata. Trzeba jednak przeforsować jej powiększenie.
- Dziś trochę za wcześnie mówić o naszych krokach na przyszłość. Przede wszystkim pojawiła się koncepcja, aby rozszerzyć ekstraligę do 10 zespołów. Jeśli uda się wprowadzić ten pomysł w życie, wówczas nadal jeździlibyśmy w gronie najlepszych. Uważam, że w Polsce mamy 10 klubów na tyle rozwiniętych organizacyjnie, aby sprostać wymaganiom zawodowej ligi. Powiększenie ligi to byłby milowy krok przy ograniczeniu spirali żądań zawodników i licytowaniem się klubów, jeśli chodzi o wysokość kontraktów, to również dałoby większą stabilizację dla klubów - ocenił prezes gdańskiego Wybrzeża
Maciej Polny.
Dodał, że w klubie istnieje też plan działań, jeśli żużlowcom przyszłoby jeździć na zapleczu ekstraklasy. Przede wszystkim chodzi o zabezpieczenie finansowe, a także skompletowanie nowej drużyny. Na zapleczu ekstraligi nie zobaczymy bowiem w Gdańsku Bjerre, Andersena, Vaculika czy Skórnickiego.
-Prowadzimy rozmowy z poważnymi sponsorami. Mamy też nadzieję, że pozostanie przy nas grupa Lotos. Jeśli przyjdzie jeździć nam w pierwszej lidze, chcemy związać się ze sponsorem na 2, 3 lata, stworzyć perspektywiczny skład, żużlowców, którzy identyfikowaliby się z drużyną i systematycznie budować skład na ekstraligę - zaznaczył Polny.
Prezes gdańskiego klubu zapowiedział także, że będzie chciał dać szansę zawodnikom na rehabilitację
- Na to by spotkali się z kibicami, by z podniesionym czołem pożegnali się z sezonem, z fanami - podkreślił szef gdańskiego klubu.
Powiększenie ligi wydaje się sensownym posunięciem. Ponadto należałoby pomyśleć nad zlikwidowaniem play-off bądź ich gruntownym zmodernizowaniem. Teoretycznie bowiem drużyna może przegrać w sezonie zasadniczym 14 spotkań, a w barażach o siódme miejsce wygrać jedno i uniknąć bezpośredniej degradacji. Jeśli już o medalach w DMP musi decydować play-off, to może warto byłoby wziąć przykład z Anglii. Tam w najwyższej klasie rozgrywkowej o tytule mistrzowskim decyduje seria play-off drużyn z miejsc 1 - 4, ale pierwsza i druga ekipa po sezonie zasadniczym w półfinałach mogą liczyć na kilkupunktowe bonusy.
W ocenie sezonu gdańszczan nie zapominajmy również o pechu jeźdźców beniaminka. Objawienie sezonu i podpora składu
Martin Vaculik w trakcie sezonu miał groźną kraksę, po której musiał dojść do siebie, a na końcu fatalnie złamał nogę.
Hans Andersen miał słabszy sezon, wrócił do Anglii zaczynał się "rozjeżdżać" i karambol w lidze szwedzkiej spowodował kontuzję, której skutki odczuwa, jak przyznaje, po dzień dzisiejszy.
Według statystyk, które dostępne są na oficjalnej stronie internetowej gdańskiego klubu,
Kenneth Bjerre średnio na bieg zdobywał 2,22 punktu,
Hans Andersen 1,753,
Martin Vaculik 1,649,
Magnus Zetterstroem 1,541, a
Adam Skórnicki 1,258.
Bjerre średnio w meczu zdobywał 12,133 punktu, Vaculik 9,071, Andersen 9,00, Zetterstroem 7,125 a
Renat Gafurow 5,333. Jeśli chodzi o łączną sumę punktów to Kenneth Bjerre zgromadził ich 178, Hans Andersen 127, Martin Vaculik 123, Magnus Zetterstroem 96, Renat Gafurow 69.
Gdańszczanie na własnym torze pokonali Unię Leszno 49:41, Polonię Bydgoszcz 57:33, Włókniarza Częstochowa 60:30, i Atlasa Wrocław (w sezonie zasadniczym) 50:40. Przy Długich Ogrodach musieli uznać wyższość rywali w meczu z Unibaxem Toruń 41:49, Cognorem Stalą Gorzów 44:46, Falubazem Zielona Góra 39:51 i Atlasem Wrocław (w play-off) 42:48.
Na wyjazdach gdańszczanie przegrali wszystkie mecze, dwukrotnie z Atlasem 41:49 i 39:51, z Falubazem 32:58, Włókniarzem 53:37, Polonią 33:57, Unią 39:51, Stalą 35:55 i Unibaxem 34:56.
Andersen przed sezonem przychodził do Gdańska jako piąty zawodnik świata, miał być liderem, niestety tego sezonu nie zaliczy do udanych, niemal w każdym meczu mógł przywieźć kilka "oczek" więcej. O tym, że potrafi się ścigać przekonał nas choćby w ostatnim meczu z Atlasem, kiedy walczył, szarpał na całej długości i szerokości toru. Najlepszy mecz - 14 pkt + 1 bonus u siebie z Włókniarzem, najgorszy - wyjazdowy z Włókniarzem - 2 pkt. Nie pojechał tylko raz, z powodu kontuzji. Mimo wszystko, przydałby się, ale czy gdańszczan będzie na niego stać?
Bjerre miał być numerem dwa, wyrósł na nr 1. Solidny, walczący, punktujący. Potrafiący jechać parą. Najlepszy mecz, u siebie z Falubazem - 17 pkt, najgorszy, na wyjeździe z Atlasem (w sezonie zasadniczym) - 8. Nie pojechał raz, z Unibaxem w Toruniu. Niestety zapowiada, że w pierwszej lidze jeździł nie będzie
Vaculik wiedzieliśmy, że jest dobry, ale jego talent nad morzem eksplodował, junior, który nie raz zawstydzał starszych kolegów z zespołu skutecznością i taktyką na torze. Z powodu kontuzji zabrakło go w dwóch meczach z Polonią na wyjeździe i w ostatnią niedzielę. Najlepszy mecz - 14 pkt z Unią u siebie, najgorszy - z Unią na wyjeździe 4 pkt (tuż po wstrząśnieniu mózgu). Słowak z polską licencją otwarcie twierdził, że interesują go starty tylko w ekstralidze.
Zetterstroem - dawno nie mieliśmy takiego kapitana, mobilizował zawodników, po przegranych meczach stawiał czoła dziennikarzom i kibicom. Nawet po gorszych startach widać było, że zostawia serce na torze. W jego wieku żużlowcy dorabiają w Miszkolcu, czy Krośnie on awansował do Grand Prix. W klubie chwilami skuteczniejszy niż się spodziewano. Mówiąc żartobliwie ... kolejny świetny "transfer" z Gorzowa po
Zenonie Plechu,
Tony'm Rickardssonie czy
Krzysztofie Cegielskim. Może to jakaś wskazówka na przyszłość .... Awans do GP może oznaczać, że w pierwszej lidze jeździć nie będzie mógł (kolejny kontrowersyjny przepis).
Gafurow zawodnik drugiej linii zrobił to co do niego należało. Indywidualny mistrz Europy i Rosji. W tych ostatnich zawodach utarł nosa Emilowi Sajfutdinowi. Bardzo waleczny, jeśli tylko spasuje się z torem, groźny dla wszystkich. Na początku sezonu tylko 1 punkt z Unibaxem, na końcu, na Motoarenie przegrywał tylko z Sullivanem i raz z Kościechą - 12 pkt. Warto aby został w Gdańsku.
Skórnicki tylko przebłyski i nic więcej, przychodził jako indywidualny mistrz Polski a chyba nikogo "swojego" tak w Gdańsku na koniec nie wygwizdywano. Niestety zawodził w najważniejszych momentach. Najlepsze mecze - po 10 punktów u siebie z Polonią i Włókniarzem, najgorsze - 0 pkt na wyjeździe w Częstochowie i w niedzielę w Gdańsku.
Tobias Kroner pięć spotkań, 14 punktów i tylko dwa razy przyzwoicie jak na jeźdźca drugiej linii. W pierwszej lidze powinien być skuteczniejszy. Najlepsze mecze - na wyjeździe z Atlasem (sezon zasadniczy) i u siebie z Polonią - po 5 pkt, najgorsze u siebie z Unią i Stalą - po 1.
Joonas Kylmakorpi Fin nie zrobił w Gdańsku takiej kariery jak przed laty
Juha Moksunen, późno wszedł w sezon z powodu kontuzji, pojechał w 3 meczach zdobył 11 punktów i 3 bonusy, później zastąpiony przez Rosjanina, chyba słusznie.
Damian Sperz niestety, liczby są bezwzględne 14 spotkań - 12 punktów, z czego połowa zdobyta w Bydgoszczy.
Andrij Kobrin kapitalny bieg juniorski podczas meczu w Toruniu, chęci są ale chyba brakuje mocy w silniku, musi jeździć, jeździć, jeździć.
Pozostali żużlowcy gdańskiego teamu w lidze nie startowali
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
