- Panie Michale, które to już wyróżnienie?
- Rozpoczął "Dziennik Bałtycki", stawiając moją osobę na pierwszym miejscu w rankingu wybrzeżowych szkoleniowców. "Piłka Nożna" ogłosiła mnie finalistą wyborów Trenera Roku. Przegrałem tylko z Jerzym Engelem. Radio Gdańsk uczyniło mnie najpierw Trenerem Roku na Wybrzeżu, a chodziło nie tylko futbol, aby za moment przyznać mi tytuł Osobowości Roku w dziedzinie sportu. I zanim zostanę uhonorowany przez waszą redakcję, w piątek będę gościem w kancelarii premiera. Kiedy zadzwonił do mnie Michał Listkiewicz, zesztywniałem słysząc, że mam stawić się w Warszawie. Na szczęście uroczystość wręczania nagród państwowych przez Leszka Millera, bo tak mi przekazano, nie koliduje z finałem plebiscytu.
- No to musi pan być już zmęczony tymi uroczystościami.- Mnogość nagród zaskoczyła mnie do tego stopnia, że gdybym był o 30 lat młodszy, pewnie miałbym kłopoty z wodą sodową. Jednak być zmęczonym nie mam prawa. Zwycięstwo w plebiscycie "Głosu" traktuje jako niezwykły zaszczyt, albowiem nie zawsze ma się to szczęście być wyróżnionym na własnym podwórku. I to przez samych piłkarzy. Właściwie mogę już umierać, szczęśliwy i dowartościowany. Nie, pardon, jeszcze nie. Chciałbym poczekać, aż Lechia wróci do ekstraklasy.
- Która Lechia!?- Nasza, A-klasowa.
- To pan sobie poczeka.- Wiem, ale to nie będzie takie trudne, bo jestem przekonany, że Ośrodek Szkolenia Piłkarskiego obrał słuszną drogę. Kiedyś należało rozpocząć proces uwiarygodnienia historycznego szyldu, przed którym wszyscy uciekają, i władza, i sponsorzy.
- Bywa, że podobne nagrody, wiążą się z dedykacją...- Myślałem o tym od początku naszej rozmowy. Niech ta nagroda będzie również udziałem całego OSP, dyrektora Bąka, a także ludzi, prawdziwych lechistów, bez których nie zaszedłbym tak daleko, panów Oficjalskiego, Łazarka, Golemskiego oraz Klockowskiego. Nie zapominam też o wychowankach i podopiecznych, którzy mnie wypromowali.
- Nie żal żegnać się z Lechią?- Co za pytanie? Znalazłem się w ważnym życiowo momencie. Te nagrody i to pożegnanie. Odchodzę do Warszawy, ale wrócę. Odchodzę niesamowicie zmotywowany - właśnie dzięki wam wszystkim! - i utwierdzony w przekonaniu, że to, co robiłem dotąd, było dobre.
- Sebastian znowu został Juniorem Roku.- A ja go w ogóle nie wytypowałem! Fachowcy dokonali jedynego słusznego wyboru. Fakty mówią wszystko. Gwiazda w Orlenie i pewniak w kadrze olimpijskiej. Na zgrupowaniu z Groclinem w Cetniewie najszybciej pokonał sztandarowy dystans do latarni w Rozewiu. W pierwszej piątce był... nasz Paulewicz.
- Młodzież ucieka stąd.- Mila, Piątek, Pek, a za pół roku i Paulewicz. Łukasz jednak trenuje pod okiem "Bobo" Kaczmarka tylko w ramach naszej przyjaźni. Emigracja młodych jest smutna, lecz konieczna dla ich dobra. Przykro mi, że o chłopców z Trójmiasta bije się Polska, a w tym czasie nasz lider, Arka, śpi.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
