Wreszcie wielki sukces polskiej piłki klubowej, z drobnym akcentem nigeryjsko-francuskim, ale to przecież norma w europejskim futbolu. W stylu trudnym dotąd do wyobrażenia Wisła zwyciężyła na Arena auf Schalke i awansowała do IV rundy Pucharu UEFA.
0:1
ŻURAWSKI (40), 1:1
Hajto (42), 1:2
UCHE (51-głową), 1:3
ŻURAWSKI (85), 1:4
KOSOWSKI (90-głową).
Sędzia:
Ovrebo (Norwegia). Widzów 50 830.
SCHALKE: Rost - Hajto, van Hoogdalem, Matellan, van Kerckhoven (65 Agali) - Asamoah (77 Wilmots), Moeller, Poulsen, Boehme
Ż (83 Hanke) - Sand, Mpenza. TRENER: Neubarth.
WISŁA: Hugues - Baszczyński, Głowacki
Ż, Jop, Stolarczyk - Uche (90 Paszulewicz), Szymkowiak, Strąk, Kosowski - Żurawski, Kuźba (78 Pater). TRENER: Kasperczak.
Co prawda to tylko 1/8 finału, jednak to zupełnie inny wymiar niż na początku lat 90., gdy polskim "jedenastkom" wystarczyło przejść jedną przeszkodę. W bieżącej edycji lider ekstraklasy ma już na rozkładzie słabeuszy z Walii i Słowenii oraz dwie znaczące na kontynencie marki - Parmę i Schalke. To kluby, które w latach 1995, 1997 i 1999 zdobywały PUEFA!!! Dlatego sukces Białej Gwiazdy jest tak prawdziwy i, bez cienia przesady, ogromny. Na miarę awansów Legii do półfinału PZP (1991) i ćwierćfinału LM (1996). A w żaden sposób nie mogliśmy przypomnieć sobie w redakcji, czy kiedykolwiek zdarzyło się, iż polski zespół klubowy rozgromił na wyjeździe przedstawiciela tak silnej ligi.
Popisową partię rozegrał
Żurawski, który oddał trzy świetne strzały na bramkę
Rosta, z czego wzięły się dwa gole i słupek. Król strzelców ekstraklasy zaiste jest już panem przestrzeni między 11. a 16. metrem pola karnego. Znakomicie finalizuje koronkowe akcje kolegów. Do tej pory strzelił 8 goli w PUEFA. Drugi bohater to
Kosowski, podwójny asystent i zdobywca ostatniej bramki, chociaż gdy w 21 min zmarnował sytuację sam na sam z Rostem, byliśmy gotowi go udusić. Na szczęście nie powtórzyła się sytuacja z Krakowa, gdzie zmarnowane okazje zemściły się po przerwie. Niemcy bowiem psuli na potęgę, a że byli fatalnie zorganizowani w środku pola i zwyczajnie zmęczeni, dostali zasłużone baty. Które mogły być wyższe, gdyby
Kuźba dorównywał partnerom. Prawdopodobnie dawno nie było takiej sytuacji, żeby słynący w całym kraju kibice z Gelsenkirchen tak gremialnie opuszczali stadion przed końcowym gwizdkiem. Zimno ich nie wyganiało, bo przecież mecz toczył się pod zasuniętym dachem.
Jedyny moment zwątpienia nastąpił w 42 min, kiedy Wisła rozprężyła się po objęciu prowadzenia. Najpierw
Mpenza zmarnował stuprocentową okazję, a za chwilę zupełnie pozbawiony opieki
Hajto (czy nie powinien być przy nim Kosowski?) pokonał
Hugues'a w okolicznościach, które przynoszą Francuzowi wstyd.
W II połowie Wisła miała szczęście i skuteczność. Jakby odebrała ją
Sandowi, Mpenzie oraz
Agaliemu, nie tak dawno gwieździe Bundesligi. Nie mogła też narzekać na arbitrów. W 60 min, gdy
Poulsen trafił do siatki, Norwegowie wykazali się mikroskopijną dokładnością. Był ofsajd, ale kamery pokazały, iż zależał on zaledwie od muśnięcia piłki o głowę skaczącego
van Hoogdalema. To mógł być przełomowy moment. Właściwie był. Dla nas.
Pozostałe 15 spotkań III rundy odbędzie się w czwartek.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
