Podpisanie umowy z Troyem Batchelorem wzbudziło w kibicach żużlowców Wybrzeża mieszane uczucia. 29-letni Australijczyk ma bowiem za sobą bogatą przeszłość w ekstralidze i Grand Prix, ale też stracony poprzedni sezon. - Kontuzja sprawiła, że straciłem miejsce w zespole z Rybnika. Ścigałem się jednak w Danii, Niemczech i Anglii. Nie jestem "zardzewiały". Mam coś do udowodnienia i wierzę, że za dwa lata pojedziemy z Gdańskiem w ekstralidze. Chcę też wrócić do cyklu Grand Prix - mówi "Batch", który zimą będzie rywalizował w ojczyźnie o indywidualne mistrzostwo Australii.
będzie liderem gdańskich żużlowców i wprowadzi ich do ekstraligi
55%
będzie czołową postacią drużyny, ale nie na miarę awansu
32%
druga linia z pojedynczymi przebłyskami, nic więcej
11%
zawiedzie na całej linii i klub będzie żałował tego transferu
2%
Rafał Sumowski: W latach 2014-15 był pan stałym uczestnikiem cyklu Grand Prix. W sezonie 2015 był pan szóstym najskuteczniejszym zawodnikiem zaplecza ekstraligi startując dla ROW Rybnik. Do Gdańska przychodzi pan jednak mając za sobą stracony sezon, przynajmniej w Polsce. Dlaczego?Troy Batchelor: W grudniu 2015 roku złamałem rękę podczas treningu na motocrossie. Straciłem przez to pół roku. Wróciłem do ścigania w lipcu tego roku, ale w ekstraligowym już klubie z Rybnika nie było dla mnie miejsca w składzie. W końcu dostałem szansę w jednym spotkaniu, ale nie miałem okazji wcześniej potrenować na tym torze i wszystko poszło nie tak, jak powinno. W Polsce ścigam się od 2007 roku i tylko ten miniony sezon był dla mnie tak zły.
WYBRZEŻE KOMPLETUJE SKŁAD, BRAKUJE JESZCZE JUNIORAPo przenosinach do Gdańska będzie znowu dobrze?Na to liczę podpisując kontrakt z Wybrzeżem. Zbudowaliśmy tu fajny zespół, w którym będę drugim najstarszym zawodnikiem po Renacie Gafurowie. Znam tych chłopaków ze startów w różnych zawodach i myślę, że stworzymy fajny, ambitny zespół. Jeśli o mnie chodzi, chcę mieć jeszcze lepsze wyniki niż w 2015 roku. Choć straciłem sezon w Polsce, ścigałem się w Danii, Niemczech i Anglii. W Danii z zespołem Outrup zdobyliśmy nawet mistrzostwo kraju, a ja byłem kapitanem zespołu. Nie bójcie się, nie jestem "zardzewiały".
Sporo osób twierdzi jednak, że angażowanie pana na pozycję lidera drużyny, która ma awansować do ekstraligi to duże ryzyko. Co pan im odpowie?Każdy ma prawo do własnej opinii. Jeśli prześledzić moje wyniki w Polsce, uważam się za solidnego zawodnika. Po zeszłym sezonie jest we mnie dużo sportowej złości. Siedziałem kilka miesięcy ze złamaną ręką, mając w Rybniku tylko kontrakt bez warunków finansowych. Pojechałem jeden mecz, na który zostałem wezwany dzień wcześniej. Zadzwonili i powiedzieli, że Grigorij Łaguta jest kontuzjowany i muszę jechać w jego miejsce, bo nie mają nikogo innego. Wyszło fatalnie, ale teraz będę dobrze przygotowany. Jazdy na żużlu się nie zapomina, to jest jak z pływaniem. Można mieć lepszą i gorszą formę, ale żużel wchodzi do twojej krwi na zawsze. Ja mam coś do udowodnienia. Pokaże wszystkim, że stać mnie na to, by znów znaleźć się w czołówce.
W sezonie 1997 pana rodak Todd Wiltshire wrócił do ścigania po ciężkiej kontuzji, po pięciu latach przerwy. W Polsce podpisał kontrakt właśnie w Gdańsku i jak się okazało, najlepsze lata miał dopiero przed sobą - w latach 2000-2003 startował już w Grand Prix. Ma więc pan z kogo brać przykład.To przykład jak nieprzewidywalny jest sport. Spójrzmy na innego Australijczyka. Kto by przypuszczał, że
Jason Doyle będzie w tym roku jednym z kandydatów do złotego medalu w Grand Prix? Uwierzyłbyś w to? Gdyby nie kontuzja, Jason mógłby zostać mistrzem świata. Doyle to nie jest czysty talent jak
Darcy Ward, ale pokazał ile można zdziałać ciężką pracą. Musisz wiedzieć czego chcesz i dać z siebie wszystko. Obiecuję, że będę ciężko pracował zimą. Gdy słyszę, że ludzie we mnie nie wierzą, budzi się we mnie złość. Chcę być najlepszy.
PRZECZYTAJ JAK POSZŁO ŻUŻLOWCOM NA TESTACH WYTRZYMAŁOŚCIOWYCHCykl Grand Prix kończył pan na 9. i 12. miejscu. Ile dały panu dwa sezony startów w mistrzostwach świata?Grand Prix jest szalenie trudne. Zróżnicowane tory, liczna publiczność i najlepsi zawodnicy - to niesamowita mieszanka. Miałem tam dobre i złe chwile, ale zebrałem bezcenne doświadczenie. Chciałbym tam wrócić i wiem, że to możliwe.
Jarosław Hampel najpierw wypadł z cyklu, a potem wrócił do niego i od razu zdobył wicemistrzostwo świata. Podobnie było z
Taiem Woffindenem, który wrócił do cyklu po roku i sięgnął po złoty medal. Wrócę do Grand Prix i nieważne czy za rok czy za trzy. Wiem, że mogę tego dokonać.
Jak będzie pan przygotowywał się do sezonu?Wracam na kilka tygodni do Australii, gdzie będę ścigał się w mistrzostwach kraju. Moim celem jest oczywiście zwycięstwo. Będę jeździł ile się da, w dwa miesiące powinienem zaliczyć tam jakieś dziesięć zawodów. W lutym przyjadę do Polski, bo mamy mieć obóz przygotowawczy z gdańskim zespołem. W marcu wyjeżdżamy znów na tor.
Dwa miesiące ścigania w Australii to powinien być dla pana spory handicap przed sezonem. Kiedy wszyscy będą się dopiero oswajali na nowo z motocyklem, pan powinien być już "w gazie".To prawda, choć w Australii będę się ścigał wyłącznie w zawodach indywidualnych. To trochę inna jazda, ale wciąż będę "do przodu" w stosunku do zawodników, którzy zostaną w Europie. Do tego będę miał czas żeby przetestować różne rozwiązania jeśli chodzi o sprzęt.
Jak to w ogóle jest z Australijczykami? Nie macie nawet ligi, a produkujecie takich zawodników jak Jason Crump, Leigh Adams, Chris Holder czy Darcy Ward. Jakim cudem dajecie żużlowi tyle talentów?Nie wiem, może chodzi o to ile musimy poświęcić, żeby ścigać się w Europie. Ja w wieku 17 lat zostawiłem szkołę i rodzinę. Przyleciałem do Anglii z jednym motocyklem i myślą "ok, teraz musisz się ścigać nie tylko dla frajdy, ale też po to żeby zarobić i się utrzymać". Musiałem bardzo ciężko pracować. Po nieudanym meczu nie mogłem przyjść do mamy i taty żeby usłyszeć "nie martw się synku, następnym razem będzie lepiej". Rozumiesz o co mi chodzi? Nie było niańczenia, trzeba było szybko wydorośleć. Gdy przyjeżdżałem do Polski, było tak samo. Może chodzi właśnie o to, że gdziekolwiek się nie ścigamy, wciąż nie jesteśmy u siebie. Musimy nauczyć się tego, aby wszędzie było nam dobrze. Musisz czuć się komfortowo nie zważając na to w jakim jesteś kraju. Talent to nie wszystko.
KACPER GOMÓLSKI: CHCĘ BYĆ LIDEREM WYBRZEŻAOd zawsze chciał pan być żużlowcem?Jeżdżę na motocyklu od 4. roku życia. Najpierw jeździłem na motocrossie. Miałem chyba 9 lat, gdy pierwszy raz obejrzałem żużel i
Jasona Crumpa na torze. Później w Australii gościliśmy takich zawodników jak
Greg Hancock czy
Antonin Kasper, a ja mogłem oglądać ich na żywo. Zakochałem się w zapachu i dźwięku, które towarzyszą żużlowi. Dla mnie żużlowcy to były gwiazdy. Zacząłem trenować i w wieku 15 lat złapaliśmy kontakt z kimś z Anglii. Pojechałem tam na wakacje pokazać co potrafię i później zaproponowali mi kontrakt. Nie planowałem kariery, to po prostu stało się samo.
W jakich ligach będzie pan się jeszcze ścigał oprócz Polski?W Danii dalej będę jeździł w Outrup. Myślę też, że uda się mi przedłużyć kontrakt w Anglii z Kings Lynn. Oprócz tego będę szukał jazdy gdzie się da. Uważam, że duża liczba startów to podstawa.
W Polsce jeździ pan już od dziewięciu lat i chyba dobrze poznał pan nasze realia? Słyszałem, że świetnie pan rozumie język polski i na treningach chętnie pełni rolę tłumacza dla innych zagranicznych zawodników.Tak, odkąd trafiłem do Leszna w 2007 roku, dobrze poznałem Polskę. Poza tym od 7 lat mam tego samego mechanika
Roberta Mikołajczaka, który też ścigał się na żużlu i jest moim przyjacielem. Spędziłem w waszym kraju naprawdę sporo czasu i dobrze się tu czuję. W Lesznie do dziś mam jedną ze swoich dwóch baz w Europie. Druga jest nieopodal Cambridge, gdzie mieszkam w trakcie sezonu. To doskonała lokalizacja jeśli chodzi o połączenie lotnicze. Zresztą Gdańsk to komunikacyjnie też świetny wybór. Co do zakresu rozumienia języka polskiego, niech to pozostanie moim sekretem.
W Polsce 5 lat spędził pan w Lesznie, 2 lata we Wrocławiu, a potem przeniósł się pan do Rybnika. Nie należy pan raczej do zawodników, którzy chętnie zmieniają kluby. Czy planuje pan związać się z Gdańskiem na dłużej?Chciałbym. Plan jest taki, że awansujemy z Wybrzeżem do ekstraligi i zostaję w zespole. Nie lubię zmieniać klubów. Leszno opuściłem tylko dlatego, że to oni mnie pożegnali. Po pierwszym sezonie w Rybniku chciałem jeździć dla nich w ekstralidze i zostać tam na dłużej. Wtedy przyszła ta kontuzja i zostałem trochę zapomniany przez polskich kibiców. Chcę przypomnieć się w Gdańsku i liczę na to, że przede mną udany sezon.
Ruchy transferowe Wybrzeża przed sezonem 2017:Przyszli: Troy Batchelor (Australia, ostatni klub: ROW Rybnik, kontrakt na 2017),
Hubert Łęgowik (ostatni klub: Włókniarz Częstochowa, 2017),
Kacper Gomólski (Get Well Toruń, 2017),
Mirosław Kowalik (trener)
Przedłużyli kontrakty: Linus Sundstroem (na rok 2017),
Renat Gafurow (na rok 2017),
Oskar Fajfer (na rok 2017),
Anders Thomsen (2017 i 2018)
Ważne kontrakty: Dominik Kossakowski,
Aureliusz Bieliński, Patryk Beśko
Odeszli: Kamil Brzozowski,
Eduard Krcmar (obaj koniec kontraktów),
Magnus Zetterstroem (koniec kariery)
TUTAJ PEŁNA KADRA WYBRZEŻA NA SEZON 2017
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
