Plebiscyt na najlepszego ligowca Trójmiasta 2017 roku.

Pavels Steinbors

Klub: Arka Gdynia
Średnia ocena roczna: 3.90
Ur. 1985
Wzrost 191 cm

Od finału Pucharu Polski zaczął na siatce bramki zawieszać szalik żółto-niebieskich i to właśnie od spotkania 2 maja na Stadionie Narodowym w warszawie gra doskonale, a niemal na każdym meczu kibice skandują jego imię i nazwisko. Był bohaterem serii rzutów karnych w Superpucharze, które w lipcu trafił do Gdyni, po zwycięskim boju z mistrzem Polski. Jesienią wielu punktów Arki nie byłoby bez kapitalnych interwencji Łotysza. Z pewnością zasłużył na miano objawienia i najlepszego bramkarza jesienią w ekstraklasie. Ceni go też selekcjoner reprezentacji Łotwy, wysyłając stale powołania, choć meczów w narodowych barwach przybywa wolniej niżby na to wskazywała forma Pavelsa. Ale on wie, że trzeba być cierpliwym. W Arce nim stał się bohaterem, ponad pół roku przesiedział na ławce rezerwowych. Został Ligowcem Lipca.

Katarzyna Janiszewska

Klub: SPR Gdynia
Średnia ocena roczna: 4.06
Ur. 1995
Wzrost 166 cm

Podstawowa prawoskrzydłowa reprezentacji Polski i drużyny mistrzyń kraju. Jedna z najładniejszych piłkarek ręcznych PGNiG Superligi. Latem miała lekkie zawahanie, czy już nie próbować sił w zagranicznym klubie, ale ostatecznie zdecydowała się przedłużyć kontrakt w Gdyni. To tutaj jej talent rozkwit wszak na dobre i stale się rozwija. Została wypatrzona w drużynie Bellatora Ryjewo, a do GTPR trafiła wraz z podjęciem nauki w liceum. W pierwszej drużynie gra od 2012 roku. W klubowej kolekcji ma już 4 medale ligowe, ze złotym z 2017 roku na czele, który wsparła 130 bramkami. Ponadto trzykrotnie triumfowała z zespołem w rozgrywkach o Puchar Polski. Natomiast w biało-czerwonych barwach przekroczyła 50 meczów i 70 bramek. Występowała w grudniowych finałach mistrzostw świata. Została Ligowcem Maja.

Kacper Gomólski

Klub: Energa Wybrzeże - żużel
Średnia ocena roczna: 4.71
Ur. 1993

Krajowy lider i najrówniej punktujący zawodnik Zdunek Wybrzeża w minionym sezonie. Tytuł Ligowca Miesiąca zapewnił sobie w czerwcu, gdy przy jego wydatnej pomocy gdański zespół wygrał wszystkie trzy spotkania. Mimo późniejszych problemów sprzętowych udowodnił, że potrafi wyciągać wnioski i w kluczowym momencie znów był w wysokiej formie. Sympatię kibiców zaskarbił sobie dodatkowo, gdy wyszło na jaw, że nie skusił się na propozycję korupcyjną, którą otrzymał przed barażami o ekstraligę. Wydawało się, że "Ginger" zostanie nad morzem na kolejny sezon. To od niego Wybrzeże chciało rozpoczynać budowę składu. Wychowanek Startu Gniezno przyjął jednak ofertę ekstraligowego Falubazu Zielona Góra.

Dusan Kuciak

Klub: Lechia Gdańsk
Średnia ocena roczna: 4.00
Ur. 1985
Wzrost 194 cm

Jeden z najlepszych transferów Lechii w historii. To jego wejście do bramki biało-zielonych scementowało defensywę i pozwoliło drużynie do ostatniej kolejki grać o tytuł mistrza Polski. W rundzie finałowej, w 7 meczach z rzędu Dusan ani razu nie wyciągał piłki z siatki. To on był najlepszym bramkarzem wiosny w ekstraklasie. Jesienią zamierzał kontynuować tę serię. Niekiedy najwyraźniej za bardzo chciał, gdyż starając się naprawiać błędy kolegów, sam je też popełniał. Pod koniec rundy skupił się bardziej na sobie i znów był silnym punktem drużyny. O jego wartości, i to nie tylko na boisku świadczy fakt, że gdy ekipie nie szło, to właśnie Kuciak został kapitanem biało-zielonych. Na wysokim poziomie zamierza grać jeszcze 5-6 lat. Nie rezygnuje z powrotu do reprezentacji Słowacji, z którą w 2010 roku był na mundialu. Został Ligowcem Lutego.

Mateusz Mika

Klub: Trefl Gdańsk
Średnia ocena roczna: 3.69
Ur. 1991
Wzrost 206 cm

Miniony rok był dla jednego z najlepszych polskich siatkarzy grających na pozycji przyjmującego, najdziwniejszych w karierze. Starał się pomóc Treflowi w awansie do play-off, ale przeszkadzał mu w tym uraz. Dlatego też latem zrezygnował z gry w reprezentacji Polski, aby poddać się zabiegowi i być gotowym na kolejny, już piąty sezon w żółto-czarnych barwach. Wszedł w niego w wysokiej formie jednak ponownie doznał urazu i musiał opuścić kilka meczów. Kibice wierzą, że znowu zobaczymy Mikę grającego regularnie na najwyższym poziomie. Pozytywnie oceniali jego występy w 2017 roku. Żaden siatkarz nie został Ligowcem Miesiąca, dlatego też w plebiscycie na Ligowca Roku mamy przedstawiciela tej dyscypliny sportu, który w ostatnich 12 miesiącach uzyskał najwyższą średnią not. Dzięki temu Mika, już trzeci rok z rzędu, pretenduje do tego tytułu. Przypomnijmy, że triumfował w 2015 roku, a w poprzedniej edycji zajął trzecie miejsce.

Tomasz Witkowski

Klub: Lotos PKH Gdańsk
Średnia ocena roczna: 3.83
Ur. 1989
Wzrost 173 cm

"Witek" to wychowanek GKS Stoczniowca i jeden z ulubieńców gdańskich kibiców. Jego sportowe losy są dość pokręcone. Do seniorskiego hokeja startował z Gdańska, ale szybko musiał przenieść się do Torunia. Później grał w Norwegii aż w 2015 roku wrócił nad morze. Z MH Automatyką wywalczył awans do hokejowej ekstraklasy łącząc grę w hokeja z pracą jako barman. W maju 2016 podpisał nowy kontrakt po czym umowa została rozwiązana, a on trafił do Polonii Bytom. W grudniu wrócił do Gdańska i wydatnie pomógł w obronie przed spadkiem do I ligi. Witkowski został Ligowcem Marca po trzech ostatnich meczach, które zagwarantowały utrzymanie. Wystąpił w nich świeżo po kontuzji kolana. W obecnym sezonie MH Automatyka Gdańsk radzi sobie znacznie lepiej, ale "Witkowi" przybył groźny konkurent w postaci Maksima Gorodeckiego. Tomek musi dzielić się minutami z kolegą jednak wciąż jest ważną postacią w zespole.

Anders Thomsen

Klub: Energa Wybrzeże - żużel
Średnia ocena roczna: 4.66
Ur. 1994

Duński żużlowiec był najskuteczniejszym zawodnikiem Zdunek Wybrzeża i czwartym całej Nice 1. Ligi. Ligowcem Miesiąca został w sierpniu, gdy po prostu zdeklasował trójmiejską konkurencję. To wynik dobrych występów podczas dwóch wyjazdowych meczów z Lokomotivem Daugavpils. Jego szarże na dystansie były ozdobą pojedynków na Łotwie. Zresztą to właśnie za sprawą efektownej jazdy kibice Wybrzeża "kupili" psotnego Duńczyka. O ile w swoim pierwszym sezonie nad morzem imponował walecznością na torze, w drugim miało to już pokrycie w regularnych wysokich zdobyczach. Zdaniem wielu, przy odpowiedniej organizacji Thomsen to materiał na przyszłego medalistę indywidualnych mistrzostw świata. Na szczęście ma nadal ważny kontrakt i w sezonie 2018 znów będziemy oglądać go w Gdańsku.

Marcin Wilczuk

Klub: Ogniwo Sopot
Średnia ocena roczna: 4.07
Ur. 1979
Wzrost 180 cm

Od lat czołowy filar reprezentacji Polski. Gra na pozycji, na której jest wymagana niesamowita siła fizyczna. Z 43 meczami jest w czołówce najczęściej grających w biało-czerwonych barwach zawodników w tej dyscyplinie w seniorach. Rugbista łączy dwie epoki w Ogniwie Sopot. Jako młody zawodnik zdążył uczestniczyć w schyłkowym okresie sukcesów klubu, a teraz ma udział w odbudowywaniu jego potęgi. Dla klubu, w którym się wychował, przekazuje doświadczenie wyniesione m.in. z występów w irlandzkich zespołach: RFC Athy i Old Belvedere. Grał też w Arce Gdynia, ale i wówczas podkreślał, że "jego serce jest w Ogniwie". W minionym sezonie z drużyną klubową zdobył tytuł wicemistrza Polski, a miano Ligowca Miesiąca uzyskał w listopadzie. Z powodzeniem łączy sport z pracą zawodową i życiem rodzinnym. Ma troje dzieci. Rugbistą jest także jego brat – Mariusz, który w finale Ligowca Roku był za rok 2015.

Filip Dylewicz

Klub: Trefl Sopot
Średnia ocena roczna: 4.03
Ur. 1980
Wzrost 202 cm

To już jego 19. sezon w Polskiej Lidze Koszykówki. Do tego jeden spędził w lidze włoskiej. W tym czasie stał się jedną z ikon sopockiego klubu, do którego po 3-letnim rozbracie wrócił w sezonie 2016/2017. Choć pochodzi z Bydgoszczy, to mówi, że jego domem jest Trójmiasto. Tutaj chce zakończyć karierę, ale pomimo iż 25 stycznia skończy 38 lat, jeszcze o tym nie myśli. Cały czas jest ważną postacią Trefla, z którym chciałby zdobyć choć jeszcze jeden medal mistrzostw Polski. Sam ma ich: siedem złotych, trzy srebrne i brązowy. Zdobywał również Puchary i Superpuchary Polski, do tego wybierano go dwukrotnie najlepszym koszykarzem finałów play-off. W 2017 roku co prawda nie udało się mu poprowadzić Trefla do drugiej części sezonu PLK, ale zabrakło do tego tylko jednego zwycięstwa. Dylewicz nie zdobył tytułu Ligowca Miesiąca w 2017 roku, ale nie udało się tego dokonać żadnemu przedstawicielowi lub przedstawicielce koszykówki, którzy grali w trójmiejskiej drużynie od stycznia do grudnia. W tym wypadku, z takich zawodników, do tytułu Ligowca Roku pretenduje ten z najwyższą średnią not. W tej klasyfikacji Dylewicz był najlepszy.

Renat Gafurow

Klub: Energa Wybrzeże - żużel
Średnia ocena roczna: 3.85
Ur. 1982

Rosyjski żużlowiec reprezentował ligowy zespół z Gdańska przez równo dziesięć sezonów. Ostatni z nich był dla niego taki jak cały jego pobyt nad morzem. Miewał momenty lepsze i gorsze. Choć w końcowym rozrachunku nie był zawodnikiem, który swoimi zdobyczami na torze ciągnął za sobą zespół, kapitan zaliczył udany początek rozgrywek. Zapracował sobie na przyznany przez naszych czytelników tytuł Ligowca Kwietnia. Z pewnością rok 2017 byłby dla niego bardziej udany, gdyby nie urazy odniesione w walce na torze. Bywało, że "Gafur", który miał m.in. problemy z barkiem, zgłaszał gotowość do jazdy mimo bólu. Na decydujące mecze znalazł się już poza składem Wybrzeża, gdy w jego miejsce wskoczył znakomicie dysponowany Mikkel Bech. Po sezonie rozważano scenariusz, by Renat został w Gdańsku i jako jeżdżący trener będzie szkolił młodzież. Ostatecznie Rosjanin przeniósł się do II-ligowej Ostrovii.