Rozmowa z Grzegorzem Wódkiewiczem, piłkarzem Arki
- Kiedy kapitan wróci na pokład?
- W trakcie podróży z Wrocławia żartowałem, że na baraże zdążę. W autokarze ciągle brakowało nam lodu, trzy razy zatrzymywaliśmy się w restauracjach. Wygraliśmy 5:0, więc kibice myślą, że przeszliśmy mecz śpiewająco, a w rzeczywistości połowa drużyny była solidnie poobijana... Zimne okłady były w cenie. W środę mam artroskopię i po niej będę mądrzejszy. Jestem optymistą, jak zawsze. To drugi uraz tego samego kolana w krótkim odstępie czasu. Mam nadzieję, że badanie nie wykaże nic poważnego, że uniknę operacji.
- A wszystko zaczęło się na sztucznej trawie.- Której od tej pory będę unikać. Ponoć na Arce ma być takie boisko. Aż się boję. No, ale to dopiero melodia przyszłości. Jak się teraz okazało, uraz, którego doznałem w styczniowym sparingu, pozwolił wrócić do treningu, kolano nie bolało, lecz nawrót kłopotów był kwestią czasu. Los chciał, że we Wrocławiu źle postawiłem nogę w piachu na boisku.
- Czy to jest to samo kolano, które latem było operowane w Niemczech?- Nie.
- Dobrze, że humor dopisuje.- Wygrywamy na wyjazdach od święta, ale gdy już to zrobimy, mówi o tym cała Polska. Nigdy wcześniej nie doświadczyłem takiego triumfu na wyjeździe. Rywale liczą się z nami, gdy przyjeżdżają do Gdyni, od tej pory muszą być czujni, gdy
Arka będzie przyjeżdżać do nich. Nie ma przesady w słowach, że już w Łęcznej mogliśmy zaszokować. Zastanawiam się nawet, czy tam nie zagraliśmy lepiej.
- To byłby dowód, jak wiele zależy od napastników.
- Oj, tak. Dobry atak to skarb.
- Mówił pan o barażach?- W tej chwili żadna z drużyn czołówki nie może być pewna swego. Nawet Świt, któremu sprzyja szczęście jak mało komu. Wiosną lider zdobył sześć punktów, czyli tyle, ile my, a strzelił tylko jednego gola. W niedzielę Tłoki pomogły mu samobójem. W lidze jest ogromna walka.
- Takie wygrane jak 4:0 i 5:0 zasługują na premię...- Premie znajdują się w fazie rozmów. Obiecujących rozmów.
- Pańska kontuzja przypomina o skromnych rezerwach Arki.- Nie jest nas dużo, ale kadra jest scementowana. Dobrze się stało, iż ten skład dostał szansę, nadmierne kupowanie mogło zburzyć pewien porządek. Moje miejsce zajmie Artur Serocki, który tylko pozornie był rezerwowym. Na tle Piotrcovii udowodnił, że to gracz na miarę wyjściowej "jedenastki".
- Ile bramek wbijemy dziś San Marino?- Jeśli pierwsza padnie szybko, może być ich dużo. Jednak lepiej być skromnym w oczekiwaniach. Żebyśmy tylko wygrali.
star.
