Wybory Ligowca Roku 2013 wkroczyły na ostatnią prostą. Zakończyliśmy prezentację wywiadów z dziewięciorgiem kandydatów nominowanymi do tytułu. W trzech najbliższych dniach przedstawimy rekomendacje fachowców. Rozpoczynamy od sportowców, którzy na razie plasowali się na pozycjach 7-9 i ocen trenerów: Andrzeja Niewrzawy, Dariusza Luksa i Adama Grabowskiego. Głosowania trwa do 31 stycznia do godziny 12:00. Z każdego komputera i aplikacji telefonicznej można wesprzeć tylko jednego pretendenta.
ANDRZEJ NIEWRZAWA O BEACIE KOWALCZYK:
trener Vistalu Łączpolu w 2012 roku, obecnie szkoleniowiec juniorek w gdyńskim klubie oraz selekcjoner młodzieżowej reprezentacji Polski:
Gdy przejmowałem Vistal w drużynie dokonywały się duże zmiany kadrowe. Część zawodniczek odeszło sama, z innych zrezygnował klub. Po rozstaniu z
Patrycją Mikszto nie wyobrażałem sobie, że nie będziemy mieli dwóch porządnych bramkarek. Dlatego wybór padł na Beatę> Chwała działaczom, że potrafili ją przekonać do przeprowadzki do Gdyni.
Kowalczyk to przedstawicielka nowosądeckiej szkoły piłki ręcznej, z której wywodzi się kilka znanych zawodniczek, by wspomnieć reprezentantki Polski:
Iwonę Niedźwiedź, czy Alinę Wojtas. Beata również w kadrze mogła zrobić większą karierę, ale gdy była w szczytowej formie, niestety przytrafiło zerwanie więzadeł w kolanie.
Na ligowym poziomie to bardzo dobry zawodnik, a także fajny człowiek tak do współpracy jak i pracy treningowej. Dla młodszych koleżanek bywa surowa, ale w dobrym tego słowa znaczeniu. Dużo im pomaga, ale nie kiedy należy pogłaskać, a kiedy zganić, czy przywołać do porządku.
Każdemu trenerowi życzyłbym, aby miała możliwość trenować takie zawodniczki jak Kowalczyk. Mówi się, że z bramkarzami jest jak wino, im starsi tym lepsi. Beata na dobrym poziomie również może bronić jeszcze kilka ładnych lat. Prowadzi bowiem sportowy tryb życia i jest bardzo sprawna fizycznie.
Natomiast, jeśli uzna, że czas kończyć zawodniczą karierę, to myślę, że powinna zasilić szeregi... trenerskie. Ma ku temu predyspozycje.
BEATA KOWALCZYK - WYWIAD
DARIUSZ LUKS O WOJCIECHU ŻALIŃSKIMtrener Lotosu Trefla w latach 2010-11 oraz 2012-13, ten sezon rozpoczął jako szkoleniowiec żeńskiej drużyny PTPS Piła, obecnie bez klubuWojtka latem 2012 roku sprowadziliśmy do Gdańska jako pierwszego z przyjmujących, gdy nie było jeszcze wiadomo, że uda się wypożyczyć
Mateusza Mikę oraz zatrzymać
Mattiego Hietanena. Potwierdził, że może grać jako podstawowy zawodnik. W poprzednim sezonie spełnił generalnie pokładane w nim oczekiwania. Oczywiście były pewne perturbacje, gdyż Żalińskiemu rodziło się wówczas dziecko, ale i te sprawy z czasem potrafił poukładać.
To siatkarz, którego się bardzo dobrze prowadzi, bo jest bardzo pracowity, mocny fizycznie. Nie jest typem, który marudzi, czy narzeka. Poza boiskiem to raczej dusza towarzystwa, na pewno typ sportowego wesołka.
PROCENTOWE WYNIKI PO DRUGIM TYGODNIU GŁOSOWANIA NA LIGOWCA ROKU 2013Pod względem sportowym ma jeszcze rezerwy. Przede wszystkim powinien ustabilizować zagrywkę, która jest jego atutem. Może poprawić przyjęcie sposobem dolnym flota, gdyż odbiór na palce ma bardzo dobry. Wreszcie warto, aby wykorzystał potencjał w bloku. Skacze bowiem bardzo wysoko, ale nie zawsze to przynosi punkty w tym elemencie.
W mojej ocenie pozycja przyjmującego jest dla Wojtka optymalna. Wcześniej próbował sił jako atakujący, ale powinien doskonalić się w tej roli, którą wypełnia w Lotosie Treflu, czyli zawodnika przyjmującego z atakiem.
Z pewnością jeszcze przez lata może grać na dobrym poziomie w PlusLidze. Czy może zaistnieć w reprezentacji Polski? Z pewnością, gdy będzie solidnie pracować, to i na to ma szansę. Jednak pamiętajmy, że co roku do siatkówki wchodzą nowe pokolenia zawodników, na przyjęciu coraz więcej jest "koni". Dysponują oni lepszymi warunkami fizycznymi od Żalińskiego, a brak kilku centymetrów niekiedy ogranicza możliwości wybicia się również na międzynarodowej arenie.
WOJCIECH ŻALIŃSKI WYWIAD
ADAM GRABOWSKI O JULII SZELUCHINIEtrener, który z Atomem Treflem zdobył tytuł mistrza Polski w 2013 roku, obecnie szkoleniowiec Beef Master Budowlani Łódź:
Pracowałem z Julią nie tylko w Atomie Trefu, ale również w 2008 roku, Pile. Już wtedy sięgaliśmy po medal mistrzostw Polski, a współpraca układała się dobrze. Jeśli Julia mówi, że miniony rok był najlepszy w jej karierze, to bardzo się cieszę, że mogłem brać w tym udział.
Wiem, że pomimo sukcesów przeżywała, ciężki okres. Ze składu wypadły bowiem dwie środkowe
Sylwia Wojcieska i
Dorota Pykosz. Julia została z młoda
Justyną Łukasik, która w tamtym czasie była... trzecią na swojej pozycji w juniorskim zespole. Świetnie się nią zaopiekowała, pomagała w trakcie treningów, była z nią w pokoju podczas wyjazdów, nawet przed meczami razem odbijały piłkę. To na pewno wpłynęło na dobrą postawę Justyny.
Zawodniczki zmieniają się po urodzeniu dzieci, zwłaszcza kolejnego. Bardzo dobrze się z nimi pracuje, nie szukają dziury w całym. I tak samo było z minionych rozgrywkach z Julią. Skoncentrowana na pracy i graniu. Tylko delikatnie sugerowała, mówiąc mi na ucho, że już opadają z Justyną z sił i może trochę mniej obciążenia wkładać w trening. Nie było jednak roztrząsania tego na forum czy dziwnych min. Takie rzeczy potrafię zrozumieć.
Julia jest siatkarką, które nazywamy "czuja bloku". Świetnie czyta rozgrywającą. Wystarczy pokazać jej kilka zagrań danej zawodniczki i wie, jak atakuje i jak się ustawiać. To jej najlepsza cecha.
Co do kontuzji, którą wyklucza ją z gry do końca obecnego sezonu to sądzę, że jeśli Julia nie będzie odczuwała bólu w kolanie, to powinna wrócić do siatkówki. Na pewno nie zabraknie jej zdrowego rozsądku, aby przed czasem próbować sił na boisku. Jeśli jednak ból pozostanie, to nie wiem, czy zobaczymy ją jeszcze w grze.
JULIA SZELUCHINA WYWIAD
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
