To będzie jeden z dwóch kluczowych meczów dla układu czołówki ekstraklasy piłkarek ręcznych po sezonie zasadniczym. W sobotę o godzinie 17.00 przy ul. Wiejskiej Nata
AZS AWFiS Gdańsk zmierzy się z Vitaralem Jelfą Jelenia Góra. W ostatniej kolejce "farmaceutki" pojadą do Lublina, by postawić się Bystrzycy. Akademiczki nie mają już drużyn z czołówki na swojej drodze. Tylko te trzy zespoły liczą się w walce o mistrzowski tytuł. Rozmawiamy z zawodniczkami, które kojarzą się zarówno z Gdańskiem, jak i Jelenią Górą.
Agnieszka Truszyńska pierwsze kroki w piłce ręcznej stawiała w okolicach Jeleniej Góry. Później przez trzy sezony grała w tamtejszych Karkonoszach (poprzedniku Jelfy). Z tego klubu została wyrwana nad morze, najpierw do Bałtyku Gdynia, a później - via Montex Lublin - trafiła do gdańskich akademiczek.
- Sentyment do rodzinnych stron pozostał?
- Oczywiście. Nadal mieszkają tam moi rodzice.
- Jelfa nie namawiała do powrotu?
- Namawiała, ale ja osiedliłam się w Trójmieście na dobre. Związałam się z akademickim klubem i uczelnią, pracuję w pobliskim XI LO.
- Czy obecność jeleniogórzanek w ścisłej czołówce jest zaskoczeniem?
- Raczej nie. Są tam aktualne i byłe reprezentantki Polski. Trenerowi Jezierskiemu udało się połączyć rutynę z młodością. To trochę podobny zespół do nas, ale ze znacznie liczniejszą kadrą zawodniczą.
- Jak trzeba z nim zagrać?
- To będzie ciężki pojedynek. Trzeba być czujnym w obronie i wykazać się rozsądkiem w ataku.
- Zadecydują umiejętności sportowe czy może mocniejsze łokcie?
- To się okaże w sobotę. Trzeba być przygotowanym na wszystko.
- Wydaje się, że jeśli wygracie, to nic was nie powstrzyma przed zajęciem pierwszego miejsca w tabeli po rundzie zasadniczej?
- Nie kalkulujemy, nie wybiegamy daleko w przyszłość. Najważniejszy jest najbliższy mecz. To będzie spotkanie nie o dwa, lecz o cztery punkty. Rozgrywki wchodzą w decydującą fazę. Teraz każdy punkt ma znaczenie w walce o mistrzostwo.
- Jak ze zdrowiem pani kapitan i drużyny?
- Dziękuję, trenujemy wszystkie, choć są przeziębienia.
Lidia Saczuk jako nastolatka trafiła do Gdańska. W Nacie debiutowała w ekstraklasie, z nią zdobyła pierwszy medal (brązowy). Ale po tym sukcesie uznała, że chciałaby więcej grać. Tak się do tego śpieszyła, że odeszła z Wiejskiej rok przed upływem kontraktu. Zakotwiczyła w Jeleniej Górze.
- Vitaral spełnił twoje oczekiwania?
- Jestem bardzo zadowolona.
- Pod względem sportowym i finansowym?
- Jest tutaj wszystko, aby dobrze grać i trenować.
- Celujecie w tytuł mistrzowski?
- Podstawowym celem jest zdobycie medalu. Przed sezonem nie mówiono, jakiego jest ma być koloru. Teraz oczywiście postaramy się wygrać z każdym.
- Wiele drużyn w polskiej lidze traci na wartości, gdy opuszcza własną halę. Jak wam się wiedzie na wyjazdach?
- Jest oczywiście trudniej. Jednak na pewno nie powtórzy się historia z poprzedniego sezonu, gdy w Gdańsku przegrałyśmy różnicą 10 bramek. Gramy teraz nieco inną piłkę ręczną.
- Zdradzisz co zmieniłyście w taktyce? Jak zagracie z Natą?
- Nie mogę ułatwiać zadania gdańszczankom. Dokładnie analizujemy kasetę z ostatniego meczu z Natą, który wygrałyśmy w Jeleniej Górze.
- Zobaczymy cię w Gdańsku?
- Jeszcze nie wiem, czy zdecyduję się na tak daleką podróż. Grać na pewno nie będę. Dwa tygodnie temu w meczu z Sośnicą skręciłam kolano. Nie trenuje, a jedynie chodzę na zabiegi.
- Brak Saczuk to duże osłabienie dla Vitaralu?
- Nie mnie to oceniać.
- Gdybym nalegał?
- Każdego można zastąpić. Tam gdzie gram, wymieniam się z Kasią Jeż i Iwoną Szafulską. Będą w Gdańsku i zapewne sobie poradzą. W tym sezonie mamy o tyle dobrą sytuację, że trener ma z kogo wybierać i to na każdej pozycji.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
