Od porażek 1:6 i 0:10 z KH Sanok rozpoczął debiutancki sezon w I lidze zespół Stoczniowca. Jedynego gola strzelił 17-letni
Maciej Gliwa. W sobotę (19.00) i niedzielę (13.45) młodzi gdańszczanie zagrają w "Olivii" z SMS I PZHL, czyli w 75 procentach reprezentacją Polski do lat 20. Wiesław Walicki liczy na doping kibiców.
- W składzie na Sanok miałem aż trzynastu chłopców urodzonych w 1986 roku, a naprzeciw nas stanęło kilku uznanych graczy, że wymienię Demkowicza, Radwańskiego i Stolarika - opowiada
Walicki, trener drugiej "stoczni", ale przede wszystkim znakomity nauczyciel małych hokeistów.
- Mało kto w ekipie gospodarzy miał kratę na twarzy, graliśmy ze starymi chłopami, z którymi i pierwszy Stoczniowiec nie miałby łatwo. Bo tam postawiono na odrodzenie hokeja. Klub zyskał możnego sponsora w postaci Rafinerii Jasło, na inaugurację przybyły władze miasta. Troszeczkę nastrój zepsuła awaria rolby, przez co zaczęliśmy z godzinnym opóźnieniem. Było chyba z półtora tysiąca kibiców, co też miało wpływ na mój zespół. Nie graliśmy dotąd w takiej atmosferze. Na dodatek na zewnątrz panował upał, a przecież tamtejsze lodowisko ma tylko dach. Mikroklimat tuż nad taflą był więc wyjątkowy. Poza tym mecząca była podróż autokarem w nocy z piątku na sobotę. Po przyjeździe na miejsce od razu mieliśmy rozruch i dopiero po tym poszliśmy do hotelu.W I lidze hokeja występuje 10 drużyn, również Zagłębie Sosnowiec, Polonia Bytom, Cracovia, MMKS Nowy Targ, rezerwy Unii i Torunia oraz młodszy team SMS Sosnowiec (U-18) z bardzo silnym gdańskim pierwiastkiem. W sezonie zasadniczym odbędzie się 36 kolejek, a potem play off, przy czym awans "grozi" tylko czterem klubom. Po dwóch seriach komplet punktów mają KHS i Zagłębie, faworyci rozgrywek.
- Lepiej zagraliśmy w pierwszym meczu. Przed drugim moi hokeiści poczuli, że mogą coś zdziałać - kontynuuje Walicki.
- W efekcie już po I tercji było 0:4. Na siedem sekund przed końcową syreną dostaliśmy dziesiątą bramkę. Wcześniej straciliśmy dwie grając w trzech przeciwko pięciu. Porażki są przykre, ale przygotowałem na nie zespół. Bardziej uczestniczymy, pobieramy nauki niż walczymy o zaszczyty. Potrzeba dwóch-trzech lat, abyśmy mogli jak równy z równym rywalizować z seniorami. Po premierze cieszę się, że wszyscy wrócili zdrowi. Prosiłem trenera Sanoka, aby jego podopieczni zachowali spokój na lodzie. Wiadomo jak jest, ambitny junior podszczypuje rywala i jak ten odwinie z bekhendu, to już jego ręki się nie zatrzyma...Drugi zespół biało-niebieskich złożony jest z roczników 1985-86, w ostatnich dwóch latach dominujących w kategorii junior młodszy. Dowodem - srebrny i złoty medal MP (wcześniej Walicki zdobył z tą ekipą tytuł wicemistrzowski w młodzikach). Najbardziej utalentowane 18-latki, bramkarz
Odrobny oraz
Wachowski i
Semeniuk, należą już do kadry
Mariana Pysza. Duże nadzieje rokują także
Poziomkowski,
Labuda,
Dzięgiel i drugi golkiper,
S. Soliński. Roczniki 1982-84 właściwie przepadły, ostały się dosłownie rodzynki (m.in.
Zaleski i
Drzewiecki). Gross wychowanków wybierało naukę, którą trudno pogodzić z tak absorbującą dyscypliną sportu. Właśnie po to, żeby nie powtórzyła się historia, szefowie GKS zadbali, aby prowadzona latami młodzież mogła kontynuować naukę w jednej klasie Liceum Sportowego nr 21. Wysłanie w bój tak młodej ekipy jest po prostu koniecznością, nawet podwójną, ponieważ inaczej ci zawodnicy nie mieliby z kim grać. Późną zimą Walicki poprowadzi ten zespół (wzmocniony uczniami SMS) w finałach MP U-19 i U-17, a eliminacje tych pierwszych praktycznie zawieszono. W górnej połowie polskiej mapy pozostały tylko dwa juniorskie ośrodki, Gdańsk i Toruń. Kluby z południa nie zgodziły się na ogólnopolską ligę do lat 19, toteż alternatywą był akces do rywalizacji seniorskiej. W grupie juniorów młodszych sytuacja wygląda trochę lepiej (dochodzi Warszawa), jednak poziom rozgrywek jest raczej śmieszny. "Stocznia" przejedzie je na jednej łyżwie.
- Trenujemy jak reprezentanci w SMS, dwufazowo po trzy razy w tygodniu - mówi Walicki.
- Brakuje nam meczów. W poprzednim sezonie braliśmy udział w Lidze Wschodnioeuropejkiej, gdzie jednak po drugiej stronie stali seniorzy. Bywało, że przyjmowaliśmy więcej niż 20 goli. To się nie podobało organizatorom ligi. Był plan, abyśmy włączyli się do szwedzkich rozgrywek. Zawsze to lepiej sprawdzać się z mocniejszymi rówieśnikami. Tamtejsze kluby nie chciały jednak przyjeżdżać do Gdańska. Wyjazdy, choćby tylko raz w miesiącu na cztery mecze, byłyby zbyt kosztowne dla rodziców. Inna sprawa, że Szwedzi zaproponowali nam grę od najniższego szczebla w ich hierarchii. Bo ligę juniorów mają ogólnokrajową.
star.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
