Marta Domachowska po raz trzeci grała singla w Idea Prokom Open. W dwóch pierwszych podejściach zaczynała i kończyła na kwalifikacjach. Z trzech gier wygrała jedną, z Andreą Glass (Niemcy). W tym roku 17-letnią półfinalistkę juniorskiego Australian Open na zasadzie tzw. dzikiej karty dokooptowano do rozgrywek głównych. Trema zrobiła swoje...
- Zagrałam słabszy mecz. Naprawdę potrafię grać lepiej. Gdybym pokazała to, na co mnie stać, byłoby dużo lepiej - mówiła samokrytycznie zawodniczka stołecznej Mery.
- Zawiodła dyspozycja fizyczna czy psychiczna?
- W mniejszych turniejach nie odczuwam stresu. Tutaj już tak, choć nie mogę powiedzieć, że trzęsła mi się ręka. Raczej odczuwałam presję wyniku, związanych z moją osobą oczekiwać. Może powinnam stopniowo wchodzić do dorosłego tenisa?
- Wiele młodych tenisistek szlifuje talent w akademiach. Spędzają tam nawet całe lata. Myślałaś o tym?
- Wyjazd na rok na pewno nie wchodzi w rachubę. Sądzę, że to samo można osiągnąć jeżdżąc do tych akademii na krócej, ale często. Mam za sobą miesiąc treningów m.in. w ośrodku Juana Carlosa Ferrero.
- Jakie wnioski wyciągniesz z porażki z Talają?
- Nie wiem, jak robiła to Chorwatka, ale chciałabym, tak jak dzisiaj ona, być w tym miejscu kortu, gdzie rywalka posyła piłkę. Często miałam wrażenie, że doskonale czyta moją grę, wie, gdzie za chwilę zagram. Generalnie za dużo piłek oddałam jej na bekhend, którym operowała bardzo dobrze.
- Z kolei w twojej grze było dużo niewymuszonych błędów. Wracamy do punktu wyjścia, czyli nerwów?
- Chyba chciałam za szybko wygrać, tym bardziej, że na początku prowadziłam. Często też trochę za daleko stałam. Gdy rywalka grała krócej, brakowało kroku lub dwóch, aby dojść i precyzyjnie posłać piłkę na drugą stronę siatki.
- Odpadłaś w singlu, ale turniej sopocki dla ciebie jeszcze się nie kończy. W debla zagrasz z Moniką Krauze. Jak będzie?
- Nie mamy nic do stracenia, a wszystko do zyskania.
