Piłkarki ręczne Naty
AZS AWFiS Gdańsk w pierwszej rundzie sezonu zasadniczego w ekstraklasie uniknęły większych wpadek. Przegrane w Elblągu czy Rudzie Śląskiej, bez względu na to, jakie miejsce rywalki zajmują w tabeli, mogą zdarzyć się każdej drużynie. Na własnym parkiecie akademiczki wręcz demolowały przeciwniczki. Utrzymywały miejsce w czołówce, mimo, że drużynę nękały kontuzje. Całe szczęście, że gdy wypadały podstawowe zawodniczki, z cienia wychodziły dublerki. W ostatnich meczach najskuteczniejsza była Monika Stachowska, chyba najbardziej uniwersalna szczypiornistka "Natalek".
- Gdy przed sezonem trener Ciepliński mówił, że na kole liczy najbardziej na Monikę Bieniewicz, nie zwątpiłaś w swoją przydatność w drużynie?
- Starałam się o tym nie myśleć. Pocieszałam się, że kobieta zmienną jest, a sezon długi i trudny.
- Jak jest recepta, aby z rezerwowej przeistoczyć się w najlepszą snajperkę?
- Należy ciężko trenować, potem dostać szansę od trenera, na boisku zdobyć zaufanie koleżanek, a na koniec trzeba mieć jeszcze trochę szczęścia.
- To ostatnie pomaga głównie przy karnych?
- Nie tylko, ale rzeczywiście przy rzutach z siedmiu metrów jest najwięcej nerwów. Rzucam karne od spotkania z Sośnicą. Średnio koleżanki wypracowują 4-5 tego typu okazji w ciągu meczu. Na razie nie skusiłam ani razu.
- Czy Monikę Stachowską można przypisać do jednej pozycji? W Victorii Toruń byłaś czołową snajperką, grając na rozegraniu. W Starcie Gdańsk najczęściej grywałaś na skrzydle. W Nacie najwięcej szans otrzymywałaś na kole.
- Nie zależy mi na tym, gdzie gram. Najważniejsze jest, aby w ogóle grać.
- Czyli zagrasz na każdej pozycji?
- Nie byłabym tego taka pewna. Ale jeśli trener uzna, że jest potrzeba, abym poszła na tę czy inną pozycję, to nie będę protestowała.
- A co ze specjalizacją, która w grach zespołowych wydaje się coraz węższa?
- Na pewno najlepiej skupić się na jednym. Obecnie czuję się przede wszystkim kołową. Na tej pozycji zagrałam już cały sezon przed dwoma laty, gdy kontuzjowana była Beata Orzeszka. Nadal uczę się gry na tej pozycji. Mam świadomość, ile mi jeszcze brakuje.
- To niewdzięczna pozycja. Nie można się na niej wykazać, jeśli nie zakłada tego... trenerska taktyka. Nata lubi grać z kołem?
- Skoro zdobywam coraz więcej bramek, to wszystko wskazuje na to, że jestem obdarzana coraz większym zaufaniem i przez koleżanki, i przez trenera.
- Wydawało się, że możliwości kadrowe Naty są ograniczane. Z gry wypadają kolejne zawodniczki, a zespół cały czas jest w czołówce. Czym można wytłumaczyć ten swoisty fenomen?
- Rzeczywiście ze zdrowiem nie jest najlepiej. Chyba każda z nas na coś narzeka. Na treningach ciężko pracujemy. Bez względu na to, czy ktoś gra w pierwszym składzie, czy jest w rezerwie, obciążenia są identyczne. Pod względem fizycznym każda z nas jest przygotowana do wejścia do gry. Rezerwowym nie brakuje sił. Co najwyżej ogrania, a czasem umiejętności technicznych.
- 15 punktów i czwarte miejsce w tabeli na półmetku rundy zasadniczej. Ten bilans was zadowala?
- Biorąc pod uwagę skład oraz dokonania w tym samym okresie przed rokiem, możemy być zadowolone. Ale wiadomo, że apetyt rośnie w miarę jedzenia.
- Kiedy na wyjazdach zagracie tak skutecznie jak u siebie?
- Wiele osób nas o to pyta. Nie potrafię powiedzieć, z jakiego w obcych halach gramy słabiej. Na pewno nie chodzi o stres. U siebie jest on może nawet większy, gdyż mamy świadomość, że w Gdańsku jest bardzo wielu kibiców, którzy znają się na piłce ręcznej.
- Jak będzie w dalszej części sezonu?
- Apeluję do kibiców, aby przychodzili na nasze mecze i przekonali się o tym na własne oczy.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
