Sport
  • Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport
Sport
Dodaj raport
Kino Recenzja
Facebook E-mail Messenger WhatsApp Kopiuj link Więcej

Pokazał "wała" Sowietom. Zobacz film "Po złoto. Historia Władysława Kozakiewicza"

Tomasz Zacharczuk
31 lipca 2021 (artykuł sprzed 2 lat) 
Opinie (141)

Energa Bałtyk Gdynia

W annałach światowego sportu zapisał się nie tylko rekordowym skokiem, ale i słynnym gestem "pozdrawiającym" 50 tysięcy Rosjan na stadionie w Moskwie. Podczas tyczkarskiej kariery zmagał się z nieustępliwymi rywalami, pechowymi kontuzjami i działaczami chcącymi okiełznać jego nieposkromiony charakter. Wyboista droga na olimpijski szczyt, która rozpoczęła się od treningów w gdyńskim Bałtyku, w przypadku Władysława Kozakiewicza obfitowała w szalone wzloty i bolesne upadki. O fenomenie "Kozaka" opowiada dokument "Po złoto", który można już obejrzeć w trójmiejskich kinach studyjnych.



Pięcioro mistrzów olimpijskich z trójmiejskich klubów. Kto poza Władysławem Kozakiewiczem?



Czas olimpijskich zmagań w Tokio sprzyja sportowym wspomnieniom, a do tych najtrwalszych w pamięci polskiego kibica zalicza się widok triumfującego na radzieckim stadionie Władysława Kozakiewicza. Osiągnięty przez tyczkarza wynik był imponujący, sukces niepodważalny, a wykonany po rekordowym skoku gest - wymowny i wręcz symboliczny. Szczególnie w okresie rodzącej się na Wybrzeżu "Solidarności" i coraz większej niechęci polskiego społeczeństwa do proradzieckich władz. Pokazanie "wała" kilkudziesięciu tysiącom buczących kibiców przede wszystkim było jednak osobistym manifestem człowieka, który nigdy nie uznawał półśrodków i musiał sporo poświęcić, by wskoczyć na najwyższy stopień podium.

W swoim dokumentalnym filmie Ksawery Szczepanik przede wszystkim skupia się na drodze Kozakiewicza do złotego medalu podczas Igrzysk Olimpijskich w Moskwie. Dokumentalista pokazuje też, jaką cenę za sukces musiał zapłacić bohater filmu i jak gorzki epilog miała kariera jednego z najlepszych polskich lekkoatletów. W swoim dokumentalnym filmie Ksawery Szczepanik przede wszystkim skupia się na drodze Kozakiewicza do złotego medalu podczas Igrzysk Olimpijskich w Moskwie. Dokumentalista pokazuje też, jaką cenę za sukces musiał zapłacić bohater filmu i jak gorzki epilog miała kariera jednego z najlepszych polskich lekkoatletów.

W swoim dokumentalnym filmie Ksawery Szczepanik przede wszystkim skupia się na drodze Kozakiewicza do złotego medalu podczas Igrzysk Olimpijskich w Moskwie. Dokumentalista pokazuje też, jaką cenę za sukces musiał zapłacić bohater filmu i jak gorzki epilog miała kariera jednego z najlepszych polskich lekkoatletów.

mat. prasowe

Trójmiejska rozgrzewka



Wydarzenia z Igrzysk Olimpijskich w 1980 roku stanowią oczywiście punkt kulminacyjny dokumentalnej opowieści, ale sekwencję słynnego skoku widzimy już w scenie otwierającej film. To właściwie jedyny moment, w którym reżyser Ksawery Szczepanik przełamuje chronologiczny porządek opowieści rozpoczynającej się w Gdyni. To właśnie tutaj wraz z rodziną w połowie lat 50. trafił Władysław Kozakiewicz i to w tutejszym Bałtyku po raz pierwszy chwycił za tyczkę za namową brata, Edwarda. Trójmiejski klimat podsycają kadry Gdyni sprzed pół wieku i wspomnienia osób ściśle związanych z lokalnym sportem - Mariana Kolasy i nieżyjącego już Stanisława Głowackiego.

Trójmiejskie wątki powracają jeszcze w dalszej części filmu. Dowiadujemy się, w jakich okolicznościach Kozakiewicz wybudował w Redłowie dom po sukcesie na igrzyskach i jaką rolę w przygotowaniach do moskiewskiego startu odegrał gdański homeopata i naturoterapeuta, Mieczysław Wiktor. W tle przewijają się także "solidarnościowe" kadry ze Stoczni Gdańskiej. Autorzy dokumentu barwną opowieść sklejają jednak przede wszystkim z wielu, zapewne niepublikowanych wcześniej szerokiej publiczności, materiałów sportowych zaczerpniętych nie tylko z polskich, ale i rosyjskich, niemieckich oraz francuskich źródeł. Ksawery Szczepanik wykonał naprawdę świetną pracę przy doborze archiwalnych zdjęć. Nie tylko tych ze stadionowych aren, ale także z sal treningowych.

"Po złoto" to prawie godzinna opowieść o sportowej karierze najbardziej utytułowanego polskiego tyczkarza, którą twórcy filmu "pozszywali" z wielu interesujących materiałów wideo. Uzupełnieniem tych obrazów są wypowiedzi samego Kozakiewicza, jego byłych klubowych kolegów, przyjaciół i sportowych publicystów. "Po złoto" to prawie godzinna opowieść o sportowej karierze najbardziej utytułowanego polskiego tyczkarza, którą twórcy filmu "pozszywali" z wielu interesujących materiałów wideo. Uzupełnieniem tych obrazów są wypowiedzi samego Kozakiewicza, jego byłych klubowych kolegów, przyjaciół i sportowych publicystów.

"Po złoto" to prawie godzinna opowieść o sportowej karierze najbardziej utytułowanego polskiego tyczkarza, którą twórcy filmu "pozszywali" z wielu interesujących materiałów wideo. Uzupełnieniem tych obrazów są wypowiedzi samego Kozakiewicza, jego byłych klubowych kolegów, przyjaciół i sportowych publicystów.

mat. prasowe

Ten "Kozak" tak ma



Wykorzystane w filmie nagrania pozwalają widzowi dostrzec coś, czego nie widać na pierwszy rzut oka na lekkoatletycznej arenie, piłkarskim boisku czy siatkarskim parkiecie. Ogrom wyrzeczeń, masę potwornego wysiłku i skalę poświęceń, które należy włożyć w końcowy sukces. Nieważne, czy ma on złotą, srebrną czy brązową barwę. W przypadku Kozakiewicza zawsze liczył się tylko najcenniejszy kruszec, choć na drodze do olimpijskiego krążka pojawiały się pechowe kontuzje - jak ta z Montrealu - lub apodyktyczni działacze, którym przeszkadzała marka butów "Kozaka" czy jego wrodzona szczerość granicząca nieraz z bezczelnością. Szczepanikowi wszystkie te niuanse udało się zgrabnie wkomponować w sportową biografię słynnego tyczkarza.

Niespełna godzinną opowieść ogląda się z zaciekawieniem i bez efektu znużenia, a główna w tym zasługa samego Władysława Kozakiewicza. Jego refleksje, wspomnienia i anegdoty stanowią znakomite narracyjne tło archiwalnych kadrów i sportowych relacji. I choć w dokumencie pojawiają się wybitni publicyści czy sportowcy jak Maciej Petruczenko z "Przeglądu Sportowego" czy Jacek Wszoła, prywatnie przyjaciel Kozakiewicza, to jednak charyzma i pasja głównego bohatera skupiają największą uwagę widza. Szczególnie w momentach, gdy drgającym od wzruszenia głosem opowiada o nieudanym starcie na igrzyskach w Montrealu lub z wyraźną goryczą wspomina odstawienie go na boczne tory po olimpijskim sukcesie w Moskwie.

Emocjonalne zaangażowanie Kozakiewicza wielokrotnie udziela się widzowi, choć trudno oprzeć się wrażeniu, że niektóre wątki, również te pozasportowe, można było zdecydowanie lepiej rozwinąć i położyć na nie większy akcent. Twórcy "Po złoto" kilka razy jedynie prześlizgują się po faktach, a samemu Szczepanikowi czasami brakuje tej nachalnej dociekliwości charakterystycznej dla sprawnego dokumentalisty. Pod względem filmowej formy mamy do czynienia z klasycznym kinem dokumentalnym. Bez realizacyjnych fajerwerków i wychylenia się poza schematy. To bardziej format sprofilowany pod telewizyjną ramówkę aniżeli kinową dystrybucję.

Główną zaletą filmu jest świetny dobór archiwalnych materiałów. Nie tylko ze stadionowych aren, ale także z treningowych sal, w których często obserwujemy morderczy wysiłek, jaki sportowiec musi na co dzień wkładać, by spełniać marzenia i osiągać sukcesy. Główną zaletą filmu jest świetny dobór archiwalnych materiałów. Nie tylko ze stadionowych aren, ale także z treningowych sal, w których często obserwujemy morderczy wysiłek, jaki sportowiec musi na co dzień wkładać, by spełniać marzenia i osiągać sukcesy.

Główną zaletą filmu jest świetny dobór archiwalnych materiałów. Nie tylko ze stadionowych aren, ale także z treningowych sal, w których często obserwujemy morderczy wysiłek, jaki sportowiec musi na co dzień wkładać, by spełniać marzenia i osiągać sukcesy.

mat. prasowe

Brawa, których nie było, niech zabrzmią teraz



Nie zmienia to jednak faktu, że dokumentalną opowieść o Władysławie Kozakiewiczu należy potraktować jako podstawowe kompendium wiedzy na temat sportowej kariery tego charyzmatycznego i wybitnego sportowca. Pomimo realizacyjnych i scenariuszowych uproszczeń "Po złoto" serwuje widzowi czyste emocje, a kilkukrotnie pozostawia pole do namysłu i interpretacji. A to właśnie jedna z podstawowych funkcji rzetelnego kina dokumentalnego. Dlatego twórcom filmu zamiast "gestu Kozakiewicza" należy się medal, choć niekoniecznie w złotym odcieniu.

Bardzo łatwo w dzisiejszych czasach nakręcić i wypromować film o Robercie Lewandowskim czy Idze Świątek. Znacznie trudniej jest odświeżyć historię sprzed kilkudziesięciu lat i na nowo nasączyć ją emocjami. Do tego stopnia, że choć doskonale znamy finał olimpijskiego konkursu z 1980 roku, to nadal zaciskamy kciuki, by nasz bohater nie strącił poprzeczki na wysokości 5,78 m. Za to twórcom filmu i samemu Kozakiewiczowi należą się brawa. Brawa, które zamiast gwizdów powinien usłyszeć każdy sportowiec sięgający po olimpijskie złoto i bijący rekord świata.

OCENA: 7/10

Gdzie oglądać "Po złoto. Historia Władysława Kozakiewicza"?

Kino Żak:

piątek - 30 lipca 17:00
sobota - 31 lipca 17:00
niedziela - 1 sierpnia 17:00
poniedziałek - 2 sierpnia 17:00
wtorek - 3 sierpnia 17:00
środa - 4 sierpnia 17:00
czwartek - 5 sierpnia 17:00

Kino Kameralne Cafe:

czwartek - 29 lipca 17:30
niedziela - 1 sierpnia 20:00
środa - 4 sierpnia 17:30

Gdyńskie Centrum Filmowe:

czwartek - 29 lipca 20:00
piątek - 30 lipca 19:45
sobota - 31 lipca 19:45
niedziela - 1 sierpnia 19:45
poniedziałek - 2 sierpnia 19:45
wtorek - 3 sierpnia 19:45
środa - 4 sierpnia 19:45
czwartek - 5 sierpnia 19:45

Film

Po złoto Po złoto
4.0
7 ocen

Po złoto

dokumentalny

czas trwania: 1 godz. 1 min.

premiera: 23 lipca 2021

produkcja: Polska

Kluby sportowe

Zobacz także

Recenzje filmów (400)

Opinie (141) ponad 20 zablokowanych

  • 2021-07-31 17:34

    Wielki sportowiec

    człowiek mały :(

    2 lata

    • 23 4

  • 2021-07-31 17:53

    Ten sam gest byłby wskazany dla teraźniejszej władzy...

    W sumie też komunistycznej ...

    2 lata

    • 8 15

  • 2021-07-31 17:56

    też mi sportowiec
    człowiek jednego skoku

    2 lata

    • 18 5

  • 2021-07-31 18:02

    Bohater

    Ilez lat mozna walkowac ten temat, Zrobil taki gest zupelnie instynktownie. Nawet nie zdawal sobie sprawy co to jest Sowieci. Na pewno nic o polityce nie wiedzial. Takie to byly czasy. A w euforii sukcesu rozne gesty sie robi i slowa wypowiada. A tu z niego bohatera narodowego zrobili. Znam innych, naprawde bohaterow, chocby Kapitan Wrona o ktorym po kilku dniach zapomniano a ktory swoim profesionalizmem, wiedza i opanowaniem uratowal zycie wielu ludziom.

    Taki Sobie Obserwator d**ilizmu Medialnego

    2 lata

    • 19 4

  • 2021-07-31 18:03

    Jeden z niewielu Niemcow (3)

    Reprezentujacych Polskę. A ten gest w stronę Rosjan? Moze to odnosiło się do Stalingradu? Że jednak wszystkich Ruski nie wytlukli?

    2 lata

    • 4 9

    • 2021-07-31 18:37

      Podczas olimpiady skakał Polak Kozakiewicz i Rosjanin.

      Cały ruski stadion gwizdał podczas skoków Władka. Cały ruski stadion bił brawa rodakowi.

      2 lata

      • 4 0

    • 2021-07-31 18:38

      Michalczewki też niemiec? (1)

      2 lata

      • 3 0

      • 2021-07-31 18:49

        A Lewandowski?

        2 lata

        • 0 2

  • 2021-07-31 18:04

    Jako Gdynianin (1)

    Wstydliwa postać.

    2 lata

    • 26 5

    • 2021-07-31 18:13

      A ty z Pcimia? Popieraj Obajtka.

      2 lata

      • 5 8

  • 2021-07-31 18:12

    Wygrał złoty medal.

    Rosyjska publika gwizdała podczas jego skoków. No to pokazał co o niej myśli.

    Jano.

    2 lata

    • 4 3

  • 2021-07-31 18:16

    Pokazał "wała" Sowietom? (1)

    Bzdura. Ruskie kibice odstawili "chamówe" to i Władek im pokazał wała. Ale to nie był żaden bohaterski gest polityczny. Dowód, to że został później Niemcem.

    2 lata

    • 13 4

    • 2021-07-31 20:07

      Cały czas ma obywatelstwo polskie.

      2 lata

      • 1 2

  • 2021-07-31 18:31

    Olimpiada w Moskwie ? (10)

    Pan Władek K. pojechał do Moskwy na zbojkotowaną olimpiadę przez kraje cywilizowane a powinien wcale tam nie jechać i pokazać "wała". Właził komuchom wiadomo gdzie więc pojechał, udało mu się wygrać i pokazał prostacki gest, z którego był znany przez lata. Niestety, później rozmienił swoją popularność na drobne i wyjechał do Niemiec by ich reprezentować za Deutsche Mark. Osobnik bez wstydu, przyzwoitości i honoru. Zdradził Polskę dla eks okupantów, którzy wymordowali ponad 6 mln Polaków. Władek K. to bardzo haniebna postać.

    POruta

    2 lata

    • 38 31

    • 2021-07-31 18:50

      szczegół

      Nie znasz szczegółów to się nie odzywaj.Z tego,co pamiętam w tym konkursie tyczkarskim startowali m.in. zacofani Polacy,Rosjanie i cywilizowani Francuzi a tylko te nacje liczyły się w tyczce.

      2 lata

      • 5 1

    • 2021-07-31 18:52

      Ile wymordowali Rosjanie? (2)

      Mocodawcy jarozbawa i jego partii?

      2 lata

      • 3 6

      • 2021-07-31 21:31

        Co za bzdet. Mocodawcy? To Polska za PIS ma dobre relacje z Rosją Putina? (1)

        Możesz to wyjaśni? A kto powiedział o Putinie - nasz człowiek w Moskwie? Czy nie DT?
        A kto przyjmował z honorami Ławrowa i Miedwiediewa?

        2 lata

        • 5 3

        • 2021-07-31 23:29

          Kto mial dobry kontakt z KGB.... kto pomogl malemu wrednemu z zamachem aby do wladzy doszedl?

          Bo do prawdy to juz jakos niechetnie dochodzi ostatnio.... nawet o wrak papy nie pruje...
          Przypadek?

          Marcierenko i Kaczynskyji... agenty 2

          2 lata

          • 1 3

    • 2021-07-31 18:53

      Ten... Lewy gra u tych co mordowali!

      A notariusz medal dał... ooops

      2 lata

      • 2 1

    • 2021-07-31 19:37

      Chrześcijanie... ba katolicy ile milionów wymordowali? (2)

      A ty kim jesteś?

      2 lata

      • 1 4

      • 2021-07-31 20:11

        Inkwizycja chrześcijańska..... (1)

        Paliła na stosach ludzi. Kościół katolicki przez wiele wieków nie uznawał odkrycia Kopernika....

        2 lata

        • 2 1

        • 2021-07-31 21:02

          A tu tyle katolykóf

          2 lata

          • 2 1

    • 2021-08-01 01:19

      100/100

      2 lata

      • 1 1

    • 2021-08-02 00:05

      Wy się już nawet

      do leczenia nie nadajecie.

      2 lata

      • 0 0

  • 2021-07-31 18:46

    Wał

    Wał, to jest Kozakiewicz. Do Niemców z nim.

    Tyczka

    2 lata

    • 17 5

1
2
3
4
5

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

Wiadomości klubowe Bałtyku

IV liga. Jaguar Gdańsk tymczasowym liderem, Bałtyk Gdynia ograł Gryf Nicińskiego

IV liga. Jaguar liderem, Bałtyk ograł Gryfa

27 kwietnia 2024 (31 opinii)

Dramatyczna sytuacja w juniorskiej piłce nożnej. Nawet derby w CLJ tego nie tuszują

Dramatyczna sytuacja w juniorskiej piłce

25 kwietnia 2024 (26 opinii)

IV liga. Bałtyk Gdynia wygrał aż 7:1, remis w derbach Trójmiasta

IV liga. 7 goli Bałtyku, remis w derbach

21 kwietnia 2024 (44 opinie)

więcej (80)

Tabela

Piłka nożna - IV liga
Drużyny M Z R P Bramki Pkt.
1 Jaguar Gdańsk 26 20 1 5 72:32 61
2 Gryf Słupsk 25 19 3 3 68:27 60
3 Bałtyk Gdynia 26 18 3 5 63:30 57
4 Grom Nowy Staw 26 15 6 5 50:30 51
5 Pomezania Malbork 26 12 10 4 61:33 46
6 Radunia II Stężyca 26 11 6 9 47:44 39
7 Supra Kwidzyn 26 10 7 9 33:42 37
8 Pogoń Lębork 25 10 7 8 52:40 37
9 Gryf Wejherowo 26 11 3 12 50:46 36
10 Anioły Garczegorze 25 10 5 10 45:41 35
11 Chojniczanka II Chojnice 25 10 3 12 47:50 33
12 Powiśle Dzierzgoń 26 8 8 10 32:38 32
13 MKS Władysławowo 25 6 8 11 34:51 26
14 Sparta Sycewice 26 5 10 11 42:61 25
15 Gedania II Gdańsk 26 6 2 18 39:75 20
16 Arka II Gdynia 26 4 7 15 36:52 19
17 GKS Kolbudy 26 4 4 18 22:63 16
18 Start Miastko 25 3 5 17 30:68 14
Po 34. kolejce awans do III ligi uzyska najlepsza drużyna. Natomiast z IV ligi spadnie od 3 do 6 drużyn w zależności od tego, ile zespołów spadnie z III ligi z regionu pomorskiego.

Wyniki 26 kolejki

  • JAGUAR GDAŃSK - ARKA II GDYNIA 2:1 (2:1)
  • ENERGA BAŁTYK GDYNIA - Gryf Wejherowo 3:1 (3:1)
  • GEDANIA II GDAŃSK - Powiśle Dzierzgoń 0:3 (0:1)
  • Grom Nowy Staw - Supra Kwidzyn 1:0
  • Pomezania Malbork - MKS Władysławowo 1:1
  • Sparta Sycewice - Start Miastko 3:1
  • Radunia II Stężyca - GKS Kolbudy 4:1
  • niedziela
  • Anioły Garczegorze - Gryf Słupsk
  • Chojniczanka II Chojnice - Pogoń Lębork

Trójmiejskie drużyny

Lekkoatletyka

Sport Talent. Julia Grabowska - sprinterka, która mierzy wysoko. Marzeniem IO

Młoda sprinterka mierzy wysoko w IO

16 kwietnia 2024 (5 opinii)

Wybory samorządowe 2024. Sportowcy startują na radnych w Trójmieście

Sportowcy startują na radnych

18 marca 2024 (37 opinii)

więcej (33)

Relacje LIVE

wszystkie relacje
Okiem Eksperta

Najczęściej czytane

Sprawdź jeszcze