W sezonie 1992/93 Eugeniusz Wenta został królem strzelców ekstraklasy, a po wakacjach strzelał bramki dla... Kielc. Potem wśród piłkarzy ręcznych Wybrzeża Gdańsk było wielu dobrych snajperów, by wspomnieć Romana Judyckiego, Igora Stankiewicza, Marcina Lijewskiego czy Damiana Wleklaka, ale żaden nie zbliżył się do tego osiągnięcia. Dopiero w tegorocznych rozgrywkach do walki o koronę najskuteczniejszego włączył się Damian Moszczyński. 22-letni rozgrywający zajął drugie miejsce, ale kto wie, czy gdyby Metalplast Oborniki przyjechał do Gdańska, popularny "Synek" nie miałby na koncie siedmiu bramek więcej, a tylu właśnie zabrakło mu do najlepszego snajpera ligi, Grzegorza Tkaczyka.
- Wszystko wskazuje na to, że niepostrzeżenie na krajowych parkietach doszło do zmiany warty. Tkaczyk, Moszczyński i trzeci snajper sezonu, Maciej Dmytruszyński to zawodnicy urodzeni na początku lat osiemdziesiątych. Czyżby tak bardzo podniósł was na duchu start w ubiegłorocznych finałach mistrzostw świata?
- Oczywiście im więcej się gra, i do tego z dobrymi rywalami, tym większa jest wiara we własne możliwości. Jednak seniorski szczypiorniak, nawet ten na krajowych podwórkach, to zupełnie coś innego. Nie mogłem nawet marzyć, że będę tak skuteczny. Co prawda, w Wybrzeżu jestem od pięciu sezonów, ale dopiero teraz stałem się podstawowym zawodnikiem drużyny, i to z konieczności, gdyż odeszło aż pięciu rozgrywających - mówi wychowanek MKS Inowrocław.
- Kiedy uwierzyłeś, że możesz walczyć o czołowe miejsca w tabeli najskuteczniejszych?
- Nigdy nie było to moim celem. Starałem się przede wszystkim grać tak, aby być przydatnym drużynie.
- Nie uwierzę, że nie sprawdzałeś, jak stoisz w tej klasyfikacji?
- Sprawdzałem. Jednak nie z braku skromności, tylko aby się zmierzyć z kolejnym wyzwaniem. Rywalizacja na dodatkowym polu wyzwalała jeszcze większe emocje. Jednak nigdy nie stawiałem siebie ponad drużyną. Nawet w ostatniej kolejce, gdy raczej nie mogliśmy przegrać z Chrobrym, nikt nie zamierzał mi ułatwiać korespondencyjnej walki z Tkaczykiem i Dmytruszyńskim.
- Zadania nie ułatwił ci także trener Waszkiewicz, który początkowo typował innych zawodników do wykonywania karnych.
- Nie czułem się na siłach, a ponadto
Michał Waszkiewicz dobrze wywiązywał się z tego zadania. Później więcej czasu poświęcałem temu elementowi na treningach i podczas meczów też rzucałem z siedmiu metrów.
- Co jeszcze starasz się poprawić?
- Z uwagi na wzrost moim największym atutem jest rzut z wyskoku. Jednak wiem, że będzie mi łatwiej grać, jeśli będę miał bogatą gamę rzutów. Dlatego staram się grać na zwodzie, próbuję rzutów sytuacyjnych...
- Eugeniusz Wenta tytuł króla strzelców zdyskontował od razu transferem do Kielc i to mimo, że z Wybrzeżem miał ważny kontrakt. Formalnie jesteś gdańskim zawodnikiem tylko do 30 czerwca...
- Chciałbym zostać w Gdańsku z dwóch powodów. Po pierwsze, bardzo odpowiada mi współpraca z
Danielem Waszkiewiczem. Jeśli trener zostanie, to zrobię wszystko, aby nadal grać w Wybrzeżu. Po drugie, studiuję w AWFiS, a w dzisiejszych czasach zdobycie wykształcenia jest niezwykle ważne.
- Nie obawiasz się, że i tak niewesoła sytuacja finansowa klubu jeszcze się pogłębi?
- Jestem dobrej myśli, choć więcej będę wiedział po rozmowach, na które jestem umówiony w klubie w przyszłym tygodniu.
- Nie uwierzę, że nie masz propozycji z innych klubów? Na przykład w Warszawiance miejsce na twojej pozycji zwalnia Tkaczyk, który emigruje do Niemiec.
- Są propozycje, ale nie chciałbym wymieniać klubów.
- 20 maja zbiera się reprezentacja Polski. Bogdan Zajączkowski po raz drugi umieścił Cię na liście rezerwowych. Liczysz na powołanie?
- Mam duże zaległości na uczelni i na razie chciałbym postawić na naukę. Jednak podczas wakacji z chęcią stawiłbym się na kadrowym zgrupowaniu. Gdyby Polsce udało się zakwalifikować do finałów mistrzostw świata, udział w tej imprezie byłby dla mnie wielkim wyzwaniem.
