Edyta Chudzik debiutowała w ekstraklasie jako 15-latka. Jednak jej przegoda z krajową elitą skończyła się po sezonie wraz z degradacją Słupi. Trzy ostatnie lata piłkarka ręczna spędziła w SMS Gliwice. W sobotę zadebiutowała w Nacie
AZS AWFiS Gdańsk. Na pierwszy oficjalny mecz w barwach mistrzyń Polski blondwłosa obrotowa czekała blisko pół roku. Klubu nie było stać ba zapłacenie za jej wyszkolenie ZPRP i słupskiemu klubowi.
- Można powiedzieć, że nareszcie się doczekałaś. Ta zwłoka była dla ciebie deprymująca?
- I tak, i nie. Na pewno łatwiej podnosić poziom regularnie grając, ale dla mnie sama możliwość trenowania w drużynie mistrzyń Polski jest już dużym wyróżnieniem. Wcześniej byłam w słabszych zespołach.
- Czyli w Nacie trenuje się lepiej niż w Szkole Mistrzostwa Sportowego?
- Oczywiście. W Gliwicach są same młode zawodniczki, a w Gdańsku trafiłam do profesjonalnej drużyny.
- W pierwszym twoim sezonie w ekstraklasie, jeszcze w barwach Słupi, występowałaś wspólnie z Karoliną Kudłacz. Teraz wprowadzała cię do Naty, pokazywała Gdańsk?
- Po Gdańsku nie trzeba mnie oprowadzać, bo znam to miasto. Na pewno z Karoliną dobrze znam się z czasów słupskich, ale nie traktuję jej jakoś inaczej niż pozostałe zawodniczki z Naty.
- Czy fakt, że talent Kudłacz tak dobrze rozwinął się w Gdańsku, miał dla ciebie znaczenie przy woborze klubu?
- Nie. Na Gdańsk i Natę byłam zdecydowana od dawna, z kilku powodów... Jest stąd blisko do mojego rodzinnego Słupska, chciałam studiować na AWFiS i grać w dobrej drużynie.
- Podczas sobotniego debiutu była trema?
- Trochę na pewno tak. Mecz oficjalny to zupełnie coś innego niż sparingi, w których dotychczas grywałam. Wszyscy na ciebie patrzą, jest odpowiedzialność za wynik.
- Na parkiecie byłaś tylko przez kilka minut pod koniec pierwszej połowy. Liczyłaś na więcej?
- Może nie jestem najmłodszą zawodniczka w drużynie, ale na pewno czeka mnie ciężka praca, by na stałe wejść do podstawowej siódemki. Gdy w drugiej połowie Zgoda zaczęła odrabiać straty, byłam przekonana, że już tego dnia nie otrzymam szansy.
- Dlaczego wybrałaś tak niewdzięczną pozycję? Na kole zawodniczka musi ciężko pracować, a często jej wysiłki są mało zauważalne...
- Chcę grać na jak najwyższym poziomie. Na pozycji rozgrywającej, na której długo grałam, raczej nie mam predyspozycji. Trafiłam na koło. Nie jest to dla mnie żadna nowość, bo w Słupi grałam na wszystkich pozycjach, łącznie z... bramką.
- To może zrobisz konkurencję Małgorzacie Sadowskiej?
- Nie. Lepiej zostanę na kole. Do gry na bramce nie mam specjalistycznego przygotowania.
- Za kilka dni Nata zagra w Zabrzebiu w trzeciej rundzie Pucharu EHF. Na co liczysz na międzynarodowej arenie?
- Na kolejną porcję nauki. Trzeba podglądać najlepsze kołowe na świecie. W Hypo bardzo mi się podobała Spirydon. W Zagrzebiu może też ktoś będzie na wysokim poziomie.
- A w Nacie Monika Stachowska na razie może spać spokojnie. Edyta Chudzik poczeka aż jej czas nadejdzie?
- Zrobię wszystko, by grać jak najlepiej. Może kiedyś zdobędę na tyle zaufanie trenera i zawodników, że nie tylko będę wychodzić częściej na parkiet, ale i z moim udziałem będą rozgrywane ataki pozycyjne. Wówczas będzie szansa na zdobywanie bramek.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
