Rozpoczęła się ostatnia doba głosowania na Ligowca Roku 2017. 3, 2 lub 1 punkt wybranym sportowcom z finałowej "10" możecie przydzielić tylko do południa 31 stycznia. Wystarczy kliknąć w poniższy link. 1 lutego ogłosimy wyniki. Na deser prezentujemy Wam rekomendacje ekspertów odnośnie dwojga liderów, którzy na czele plebiscytu znajdują się niemal od początku. Czy na tych pozycjach osiągną metę? O drugiej w zestawieniu Katarzynie Janiszewskiej (GTPR Gdynia) mówi Adrian Struzik, a prowadzącego po dwóch tygodniach wyborów Pavelsa Steinborsa (Arka Gdynia) ocenia Czesław Boguszewicz.
TUTAJ ZAGŁOSUJADRIAN STRUZIK, drugi trener reprezentacji Polski piłkarek ręcznych, w przeszłości szkoleniowiec m.in. Pogoni Szczecin, Vistalu Łaczpolu Gdynia i UKS Conrad Gdańsk oraz były bramkarz Spójni Gdańsk
Kasię Janiszewską miałem przyjemność poznać, gdy była jeszcze mały dzieckiem. Jednak tak się składało, że drużyny, które ja prowadziłem grały głównie przeciwko zespołom, w których ona grała. Tak na dobre rozpocząłem z nią współpracę jako asystent trenera
Leszka Krowickiego w seniorskiej reprezentacji Polski.
Pamiętam jeszcze Kasię z czasu, gdy grała w Ryjewie, miejscowości położonej pod Kwidzynem. W roczniku 1995, wraz z
Joanną Kozłowską, z którą obecnie gra w GTPR, należała do liderek tamtej drużyny. Zawsze była szybka, dynamiczna i zdobywała dużo bramek. W grupach młodzieżowych występowała na prawym rozegraniu.
To nie do mnie należała decyzja, by w seniorkach przestawić ją na prawe skrzydło, ale sądzę, że decydowały o tym nie tylko warunki fizyczne. Warto było wykorzystać szybkość i dobre wyjście do kontrataku Kasi. Ponadto widać, że potrafi wykorzystać doświadczenie, które wyniosła z czasów gry na rozegraniu w obecnej grze. A kiedy trzeba, tak jak to było w poprzednim sezonie w Vistalu Gdynia, w trybie awaryjnym Janiszewska gra też na rozegraniu.
Każda zawodniczka, gdy przestanie chcieć się uczyć, nie zrobi postępu. Tym bardziej ta uwaga dotyczy Kasi. Ona jest stosunkowo młodą zawodniczką i ma potencjał, by być bardzo dobrą skrzydłową na arenie międzynarodowej.
Widać, że bardzo dużo dają jej takie turnieje jak finały mistrzostw świata, czy mecze w Lidze Mistrzów i Pucharze EHF. Widzi na własne oczy jak rzucają najlepsze skrzydłowe i stara się to włączać do swojego repertuaru. Ponadto gra w takim towarzystwie wymaga od niej, by prezentowała w każdym meczu maksimum umiejętności. To także pomaga w podnoszeniu poziomu.
Są już tego efekty. Kasia staje jest liderką GTPR. Widać to nie tylko po bramkach, które zdobywa, czy liczbie minut spędzonych na parkiecie, ale także po poziomie, który gdyńska drużyna prezentuje przede wszystkim na krajowych parkietach.
W kadrze Polski nie było nigdy założenia, że mecze mają w pojedynkę wygrywać pojedyncze zawodniczki. Potrzebujemy w meczowym protokole mocnej "16". Wychodzimy z założenia, że zespół ma być jak jedna pięść, która rozbije przeciwnika.
Janiszewska ma predyspozycje do tego, aby być bardzo dobrą skrzydłową na poziomie reprezentacyjnym. Jednak jak każda zawodniczka na swoją pozycję musi sama zapracować. W sporcie nie ma gwarancji gry, a tym bardziej wygrywania.
Kolejnym krokiem w rozwoju Kasi mógłby być kontrakt w zagranicznej lidze, w Niemczech, Norwegii, Danii bądź Francji. Przebywanie na co dzień z najlepszymi w Europie, czy na świecie daje przekonanie, że są to tacy sami ludzie jak my, którzy mają też swoje problemy, czy słabsze dni. Trenowanie w takim towarzystwie pozwala szybciej podnosić własne umiejętności.
Decyzja o wyjeździe z Polski nie jest łatwa. Ma na nią wpływ wiele czynników. Kasia sama dobrze wie, jaka decyzja będzie dla niej najlepsza w tym względzie.
Oczywiście równie ważna jak umiejętności sportowe jest mentalność zwycięzcy. Janiszewska taką dysponuje. Ma też cel, który chce osiągnąć. Przy tym wszystkim pozostaje sympatyczną, otwartą osobą. Ma też duże poczucie humoru. Nie jest typem gaduły, ale kiedy trzeba, powie co myśli.
SPRAWDŹ WYNIKI GŁOSOWANIA NA LIGOWCA ROKU 2017 NA TYDZIEŃ PRZED ZAKOŃCZENIEM PLEBISCYTU CZESŁAW BOGUSZEWICZ, były trener i dyrektor sportowy Arki Gdynia oraz menedżer piłkarski. Pracował nie tylko w kraju, ale także w Nigerii i Finlandii. W 1979 roku doprowadził żółto-niebieskich do zdobycia Pucharu Polski i gry w Pucharze Zdobywców Pucharów. Jako zawodnik pięciokrotnie wystąpił w reprezentacji narodowej seniorów. Grał m.in. w Arce i Pogoni Szczecin
Pavels Steinbors początki w Arce Gdynia miał trudne, ale z meczu na mecz z coraz większą przyjemnością oglądało się jego występy. Było sporo spotkań, w których błyszczał. Widać, że okrzepł przy ul. Olimpijskiej, a także rozwinął się pod względem sportowym. W wielu punktach ligowych zdobytych przez żółto-niebieskich w minionym roku miał swój duży udział. Wielką rolę odegrał także w zdobyciu Pucharu Polski oraz Superpucharu kraju.
Arka słynęła zawsze z bardzo dobrych bramkarzy. Jednak w ostatniej dekadzie była na tej pozycji posucha. Dużo jest prawdy w stwierdzeniu, że od czasu odejścia z klubu
Andrzeja Bledzewskiego nie było na tej pozycji zawodnika, do którego mielibyśmy zaufanie, a tym bardziej, którego można było podziwiać za kunszt bramkarki i duży udział w wynikach osiąganych przez drużynę. A teraz gdyńscy kibice wreszcie mogą siedzieć spokojnie na trybunach czy przed telewizorami, gdy jest strzał w kierunku bramki Arki, czy też bramkarz ma wyjść do dośrodkowania.
Wiem, że ciągle znajdą się osoby, które będą wypominać Pavelsowi błąd, który popełnił w Gdyni wiosną ubiegłego roku w meczu rewanżowym półfinału Pucharu Polski z Wigrami Suwałki. Ja też uważam, że początek w Arce tego bramkarza był "cienki". Tym większa chwała dla niego, że wyszedł z tej sytuacji wzmocniony i potem było już tylko lepiej. Słowa uznania zresztą nie tylko dla niego, ale także dla sztabu trenerskiego, że wytrzymali ciśnienie, które się wówczas wytworzyło i nadal stawiali na Steinborsa.
Czasem tak jest, że początki w nowym klubie bywają z reguły trudne. Potrzeba czasu, aby zaadaptować się w nowym środowisku. Pavels długo był tylko zmiennikiem
Konrada Jałochy, bramkarza o lepszych od niego warunkach fizycznych, ale też mniej doświadczonego od niego. Trudno ocenić, czym do końca było to spowodowane. Może stresem bądź też atmosferą, dopingiem panującymi na meczach Arki?
Jeszcze na początku poprzedniego roku były momenty, że gdy piłka leciała w stronę bramki żółto-niebieskich to niektórzy wręcz się modlili, by bramkarz nie popełnił błędu. Ale gdy Steinbors złapał rytm meczowy to się zmieniło. Odzyskał też zaufanie i sympatię kibiców, co go na pewno też wzmocniło.
Bo to że potrafi bronić, wiedzieliśmy. świadczyły o tym choćby regularne powołania do reprezentacji Łotwy. Co prawda obecnie nie jest to drużyna na wysokim poziomie międzynarodowym, ale stała obecność w kadrze narodowej zawsze jest nobilitacją, potwierdzeniem prezentowanego poziomu.
W Arce Pavelsa charakteryzuje przede wszystkim bardzo dobry refleks i gra na linii. Ma też szczęście. Jednak sam na nie pracuje. Ktoś powie, że jak piłka trafia bramkarza w głowę czy klatkę piersiową to jest przypadek. Ale trzeba zawsze docenić to, że aby taki strzał tak się zakończył, to bramkarz musi być w tym miejscu i zagrozić mu drogę do bramki. I Steinbors to potrafi. Znajduje się tam gdzie trzeba i to jest jego duży plus.
Widać też, że jest opanowany. Nie powiem, że aż za spokojny w bramce, gdyż może to z kolei się przekładać na dobrą analizę tego co dzieje się na boisku, nie rozpraszanie się na rzeczach, które mogą spowodować utratę koncentracji. Przecież nawet w czasach, gdy mówiło się, że w każdej drużynie bramkarz i lewoskrzydłowy to wariaci, były przypadki zaprzeczającej tej regule. Na przykład angielscy golkiperzy:
Gordon Banks czy
Peter Shilton nigdy nie byli "elektryczni", a wręcz w swoich poczynaniach wręcz flegmatyczni, co nie przeszkadzało im doskonale bronić.
Trudno mi też porównać Steinborsa z
Włodzimierzem Żemojtelem, który stał w bramce Arki, gdy prowadzona przeze mnie drużyna w 1979 roku zdobywała Puchar Polski. Wówczas przede wszystkim bramkarze mieli inne parametry. Mierzący 185 cm był uznawany za "wieżowca", a ten co miał 190 to już stawał się niesamowitym wydarzeniem. Natomiast współcześni bramkarze nie mają choćby połowy tej zwinności, którą wówczas posiadał Włodek.
Natomiast to co zmieniło się na lepsze w obecnym futbolu to postęp medycyny. Taki zabieg, jaki miał Pavels po zakończeniu rundy, czyli operacja łąkotki w naszych czasach byłby problemem. Teraz nie powinien wpłynąć na formę bramkarza, gdyż do rozpoczęcia rundy wiosennej pozostało jeszcze trochę czasu.
Steinborsa z pewnością stać na to, by być jeszcze lepszym bramkarzem. Na pewno może poprawić choćby grę na przedpolu. Ponadto, by uznać go za w pełni klasowego golkipera, musi formę z 2017 roku potwierdzić, albo jeszcze zaprezentować ją wyższą w kolejnych sezonach. Na razie bowiem, choć uważam, że Pavels bronił najlepiej jesienią w ekstraklasie to za całokształt dokonań wciąż wyżej należy postawić choćby
Dusana Kuciaka.
Na markę, na uznanie pracuje się bowiem latami. Oczywiście trzeba od czegoś zacząć i ten miniony rok, sezon traktuje jako ten prawdziwy początek ugruntowania pozycji Steinborsa. Wierzę jednak, że stać go na dużo więcej. Oczywiście gry bramkarza nigdy nie można rozpatrywać w oderwaniu od tego co prezentuje drużyna. Przy dobrej grze defensywnej całego zespołowi i bramkarzowi gra się łatwiej.
SZCZEGÓŁOWY REGULAMIN PLEBISCYTU NA LIGOWCA ROKU I LIGOWCA MIESIĄCAREKOMENDACJE EKSPERTÓW DLA POZOSTAŁYCH NOMINOWANYCH w kolejności zajmowanych miejsc po dwóch tygodniach głosowania POZNAJ LEPIEJ KANDYDATÓW DO TYTUŁU LIGOWCA ROKU 2017. PRZECZYTAJ WYWIADY ZE WSZYSTKIMI NOMINOWANYMI kolejność alfabetyczna - FILIP DYLEWICZ (Trefl Sopot, koszykówka)
- RENAT GAFUROW (w 2017 roku Zdunek Wybrzeże Gdańsk, żużel)
- KACPER GOMÓLSKI (w 2017 roku Zdunek Wybrzeże Gdańsk, żużel)
- KATARZYNA JANISZEWSKA (GTPR Gdynia, piłka ręczna)
- DUSAN KUCIAK (Lechia Gdańsk, piłka nożna)
- MATEUSZ MIKA (Trefl Gdańsk, siatkówka)
- PAVELS STEINBORS (Arka Gdynia, piłka nożna)
- ANDERS THOMSEN (Zdunek Wybrzeże Gdańsk, żużel)
- MARCIN WILCZUK (Ogniwo Sopot, rugby)
- TOMASZ WITKOWSKI (MH Automatyka Gdańsk, hokej na lodzie)
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
